Sunday, September 21, 2008

သူ

သူ…..

သတိရမိေနတဲ႔ စိတ္အလ်င္

ျငိတြယ္မိတဲ႔ ဒီရင္မွာ

သံေယာစဥ္ေတြသာ ေခါင္းပါးမေနဘူးဆိုရင္…

ခ်စ္ခဲ႔တာ အျပစ္ေတာ့ျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး…..


ျမတ္ႏိုးမိတဲ႔ မ်က္၀န္းထဲ..

အမုန္းတစ္စြန္းတစ ေတြ႔မလားလို႔

နားလည္ရခက္တဲ႔ တံု႕ျပန္မႈသာ..

ေသခ်ာစြာ မသိခဲ႔ဘူး…


ရင္ခုန္မိတဲ႔ အခိုက္အတန္႔ေတြမ်ားလြန္းလို႔..

ကိုယ္႔ရင္ဘက္ေတာင္ ကိုယ္ မသကၤာေတာ့ဘူး..

ဒီလိုဒီလိုေတြ႔တိုင္း ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..

ေသခ်ာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က

မေရရာမႈဆိုတာ အတၱပါးပါးေလးေတာ့ ရွိေကာင္းရွိရဲ႕..


ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခ်စ္တဲ႔သူသာ..

ဦးေႏွာက္ဆန္မႈ ၀ါဒကိုျငင္းပယ္ရင္း

ႏွလံုးသားရဲ႕ ႐ုပ္ေသးအျဖစ္..

အလြမ္းဇာတ္ေတြ ဆက္ကလို႔ေနတယ္..

သူသိပါစ………….


ဖိုးသူေတာ္( ၁၉.၉.၀၈)

2 comments:

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြမ္းဇာတ္ေတြ ဆက္ကေနရဆဲပါ.. ခံစားမႈကို ဦးစားေပးလြန္းတယ္လို႕လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိတယ္ .. ။ကဗ်ာေလးကို ထပ္တူ ခံစားလို႕ရပါတယ္

မသက္ဇင္ said...

ရင္ခုန္မိတဲ႔ အခိုက္အတန္႔ေတြမ်ားလြန္းလို႔..
ကိုယ္႔ရင္ဘက္ေတာင္ ကိုယ္ မသကၤာေတာ့ဘူး..

ကဗ်ာေလးလွတယ္--- လြမ္းပါ ---ခံစားပါ--
အားေပးေနပါတယ္---
ခင္မင္လ်က္
မသက္ဇင္