Wednesday, August 27, 2008

Announcement

ရွင္းလင္းခ်က္


၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ၊ (၃၁) ရက္ေန႕ ျမန္မာအင္ဖိုတက္ အေဆာက္အဦးတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ထားေသာ "Socialization on Net" နည္း ပညာေဟာေျပာပြဲအား မူလစီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း က်င္းပရန္ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရက္အကန္႕အသတ္မရွိ ရပ္ဆိုင္းထားပါသည္။ အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ထင္ျမင္ခ်က္၊ သတင္းႏွင့္ အျခား အေၾကာင္းအရာမ်ားအား ပြဲျဖစ္ေျမာက္ရန္ စီစဥ္သူမ်ား အေနႏွင့္ မည္သည့္ ထုတ္ျပန္ ေျပာဆိုခ်က္မွ် ျပဳလုပ္ေျပာဆိုျခင္း မရွိေသးပါ။

Seminar ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေျပာင္းအလဲ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ တရား၀င္ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကို ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရး စီစဥ္သူမ်ား၏ သက္ဆိုင္ရာ ဘေလာဂ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပေပးသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

စီစဥ္သူမ်ား၏ ဘေလာဂ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္သာ တရား၀င္ ေျပာဆိုခ်က္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အျခားေသာ ထင္ျမင္ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကုိ ပဲြစီစဥ္သူမ်ားမွ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းသြားႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္းသိေစလိုပါသည္။


ပြဲစီစဥ္သူမ်ား
ကိုသက္ထူး
ကိုေဇာ္ေဇာ္
ကိုၿဖိဳးေက်ာ္
ကိုစိုးေဇယ်
ကိုမ်ိဳးျမင့္ေအာင္
ကိုေ၀မ်ိဳးထြဋ္
မထိုက္ထိုက္ေအာင္
မတင္ျမတ္ထက္

Saturday, August 23, 2008

သတင္း

ယေန႔မနက္ပိုင္းတြင္ ျပည္လမ္း ေျမနီကုန္းကားမွတ္တိုင္အား နဂိုေနရာမွ မီးပြဳိင့္မေရာက္မီ ျပည္လမ္း ဓနလိႈင္တာ၀ါ ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာ အားေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ပါသည္။ မွတ္တိုင္ အသစ္တြင္ မထသ မွ တာ၀န္ရွိလူမ်ားႏွင့္ ယာဥ္ထိန္းရဲမ်ား အမ်ားအျပားအားေတြ႔ရသည္။ မည့္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မွတ္တိုင္ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္း အားမသိရေသးပါ။

ဖိုးသူေတာ္ ( ၂၃.၈.၀၈)

၁၁ နာရီ ၄၉ မိနစ္

Monday, August 18, 2008

လူငယ္ႏွင့္ စိတ္ေလျခင္း

လူငယ္ႏွင့္စိတ္ေလျခင္း


လူငယ္ႏွင့္စိတ္ေလျခင္း ဆိုသျဖင့္ လူငယ္ထုတစ္ရပ္လံုးကို ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ လူငယ္မ်ား စိတ္ေလတက္သည့္ အခါမ်ားကို ေျပာလိုခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္ခါတစ္ရံစိတ္ေလေလေနတက္ပါသည္။ လူမ်ားဘာေၾကာင့္ စိတ္ေလရလဲဆိုလွ်င္ အဓိကအခ်က္မွာ မယ္မယ္ရရ လုပ္စရာအလုပ္တစ္ခုမရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ မယ္မယ္ရအလုပ္ဆို၍ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းတက္၊ ၀န္ထမ္း ႐ံုးသြား သည္မ်ားကိုေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဒီကိစၥမ်ားက ပံုမွန္လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္းပံုမွန္တက္ျပီး တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ေလခ်င္ ေလေနတက္ပါသည္။ ၀န္ထမ္းမ်ားလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း အလုပ္မွန္မွန္တက္ေနေသာ္လည္း စိတ္ေလခ်င္ ေလေနတက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ၾကျခင္းမွာထိုအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုသည္မွာ ဒီစာကို ဖတ္မိသူမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႕က သိေကာင္းသိလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ သူ႕အလုပ္အကိုင္ သူ႕အရည္အခ်င္းမ်ား ႏွင့္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ နယ္မွ ေန၍ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေန သူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ သူတို႔ အားလံုးတြင္ ကိုယ္စီရည္မွန္းခ်က္မ်ား ကိုယ္စီရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တခါတရံတြင္ မယ္မယ္ရရ လုပ္ကိုင္စရာမရွိျဖစ္ေနေသာအခါ စိတ္ထဲတြင္ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္တက္ပါသည္။ အဆိုးဆံုးက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းကို မသိေအာင္ျဖစ္သြား တက္ပါသည္။ ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သည့္ မယ္မယ္ရရဆုိသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆံု၍ တစ္ေနရာရာသြားျခင္း၊ တစ္ခုခု လုပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ခုခု အေၾကာင္းေျပာခ်င္းမ်ား လည္းပါပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဲ႔သည္လို အေနအထားမ်ားကို မျဖစ္သည့္ အခါ စိတ္ေလျခင္း အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားပါသည္။

တစ္ရက္က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ထိုသို႔ စိတ္ေလသည့္ အေနအထားကို ေရာက္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္စရာ ကိုင္စရာ အလုပ္ကလည္းမရွိ။ စိတ္ညစ္စရာ မ်ားကလည္း ရွိေန။ ဒီၾကားထဲ ေတြ႔ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကလည္း ျပန္သြားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေရာင္ေတာင္ေတာင္ က်န္ခဲ႔ပါသည္။ သံုးေယာက္စလံုး ဘယ္ကိုမွန္းမသိေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္ေနၾကပါသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္လည္း မေျပာၾကပါ။ ေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေမးေသာအခါမွ မသိဘူးေလဟု႔ ေျဖၾကပါသည္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ပဲ နီးစပ္ရာ ကုန္တိုက္ထဲ၀င္ ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ ျပီး ေနာက္ကုန္တိုက္ တစ္ခုကိုသြားၾကပါသည္။ ေနာက္၀င္သည့္ ကုန္တိုက္တြင္ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ ရွိပါသည္။

ထိုအခါၾကမွ အဲ႔ဒီစာအုပ္ဆိုင္ထဲ ၀င္ျပီး ေမႊၾကပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ထဲ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေရာက္သြားပီး ေသာအခါ စိတ္ေလေနသည့္ စိတ္မ်ားေပ်ာက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္မ်ားကို လိုက္ျမည္းပါသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေျပာၾကဆိုၾက ေဆြးေႏြးၾကရင္းနဲ႔ ျပန္လည္ျပီး ေနရထိုင္ရတာေကာင္းသြားပါသည္။

စာအုပ္ဆုိင္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္လာခဲ႔ပါသည္။ ထိုကုန္တိုက္မွ ထြက္လာျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာ္ဖီဆိုင္သြား ေကာ္ဖီေလးေသာက္ ေအးေဆးစကားေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အင္တာနက္ေလးဘာေလး သံုးျဖစ္ၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္အဓိက ေျပာလိုသည္မွာ ထိုသို႔ မိမိကိုယ္တိုင္ စိတ္ေလသည့္အေနအထားႏွင့္ ၾကံဳလာသည့္ အခါ ေစာေစာကေရးခဲ႔သလို ကုန္တိုက္မ်ား သို႔မဟုတ္ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားသို႔ သြားလိုက္ပါ။ ထုိ႕ေနာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေအာင္ စိတ္မ်ားကို ထိုစာအုပ္သို႔မဟုတ္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားစီသို႔ လႊတ္ထားလိုက္ပါ။ ထိုအခါ အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ စိတ္မ်ား နဂိုအေနအထားသို႔ ျပန္ေရာက္လာပါလိမ္႔မည္။ စကားေျပာစရာ သူငယ္ခ်င္းပါလာလွ်င္ သာ၍ပင္ေကာင္းပါေသးသည္။ စာအုပ္စိတ္မ၀င္စားပါက သီခ်င္းေခြေရာင္းသည့္ ဆိုင္မ်ားတြင္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သီခ်င္းေရြး၊ သီခ်င္းျမည္းရင္းနဲ႔ လည္းစိတ္အနည္းေျပျပီး ေကာင္းသြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႔အားျဖင့္ စိတ္ေလျခင္းမ်ားကို ေဖ်ာက္ႏိုင္မည္ဟု႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ရံဖန္ရံခါ စိတ္ေလျခင္မ်ားကို ေျပာလိုခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ အျမဲတမ္းလိုလို စိတ္ေလေနေသာ ကိစၥမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္လည္းမေျပာတက္ပါ။ စိတ္ပညာကြၽမ္းက်င္သူမ်ားကေတာ့ ေျပာေကာင္းေျပာပါလိမ္႔မည္။ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။


ဖိုးသူေတာ္

၁၈.၈.၀၈ ( ၂၃ နာရီ ၅၂ မိနစ္)

Saturday, August 16, 2008

လြတ္လပ္ေသာကိုယ္ပိုင္မီဒီယာ (သို႔မဟုတ္) ဘေလာ့ဂ္

လြတ္လပ္ေသာကိုယ္ပိုင္မီဒီယာ (သို႔မဟုတ္) ဘေလာ့ဂ္

ဘေလာ့ဂ္ေရးသားျခင္းသည္ သတင္းမီဒီယာဂ်ာနယ္သတင္းစာမ်ားလို ေရးသားသူ၊ တည္းျဖတ္သူ၊ ႏွင့္ ထုတ္ေ၀သူဟူ၍ ခြဲျခားထားျခင္းမရွိေသာ အမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ ဘေလာ့ဂ္ေရးသား သူသည္ သူတင္ျပလိုေသာ သတင္းအခ်က္အလက္၊ နည္းပညာ၊ အႏုပညာ အစရွိသျဖင့္ စိတ္ကူးရည္မွန္းရာကို လြတ္လပ္စြာ ကိုယ္တိုင္တည္းျဖတ္ တင္ျပႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသားသူအမ်ားစုသည္ လူသိထင္ရွားသူမ်ား မဟုတ္ၾကသျဖင့္ သူလိုကိုယ္လို လူထုအတြင္းမွ လူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူထုႏွင့္ နီးစပ္ေသာ သတင္းမ်ားရရွိႏိုင္ပါသည္။
သတင္းတစ္ခုကို ေရးသားေဖာ္ျပရာတြင္ သတင္းကို သတင္းအျဖစ္ အမွန္အတိုင္း ေဖာ္ျပျခင္းသည္ သဘာ၀ အက်ဆံုးျဖစ္သည္။ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ေသာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားႏွင့္ အသံလႊင့္ထုတ္လြင့္ေသာ ေရဒီယို တယ္လီေဗးရွင္းမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕ အစည္းမ်ား၏ စီစစ္ျခင္းကိုခံယူရျပီး လက္ရွိေပၚလစီမ်ား ႏွင့္ညိႇစြန္းသည္ဟု ယူဆလွ်င္လည္း ျဖဳတ္သင့္တန္ျဖဳတ္၍ ပယ္သင့္တန္ပယ္ ၾကရပါသည္။
ဘေလာ့ဂ္မ်ားကေတာ့ ကိုယ္သိ၊ကိုယ္ၾကား၊ ကိုယ္ျမင္ထားသည္မ်ားကို ကိုယ္႔ဟာကို တည္းျဖတ္၍ အေကာင္းဆံုးကို တင္ျပႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္တင္ျပထားေသာ သတင္းသည္ ကိုယ္႔မွာ တာ၀န္ွရွိပါသည္။ နည္းနည္းသိသည့္ သတင္းကို မ်ားမ်ားကား၍ ေရးလိုက္မိလွ်င္ မလိုလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ား စာဖတ္သူမ်ားဆီ ေရာက္သြားႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္႔ဟာကို စိတ္ၾကိဳက္တည္းျဖတ္ေရးသားသည္ ဆိုေသာ္လည္း သတိျပဳသင့္ပါသည္။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္ အင္တာနက္ အသံုးျပဳမႈမွာ အနည္းငယ္က်ယ္ျပန္႔လာသည္ႏွင့္အမွ် ဘေလာ့ဂ္တစ္ခု ဖန္တီး၍ ဘေလာ့ဂ္ေရးသားသူမ်ားမွာလည္း အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာပါသည္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးသားသူ အမ်ားစုသည္ ကိုယ္သန္ရာ သန္ရာ ကဗ်ာ၊ စာေပ၊ ဂီတ၊ အေတြးအေခၚ၊ နည္းပညာ မ်ိဳးစံု၊ သေရာ္စာ၊ ပုတ္ခက္စာ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ သတင္း အစရွိသျဖင့္ အမ်ိဳးအစားစံု လွ်င္လွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပတ္၀န္းက်င္ သတင္းမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းကေတာ့ အနည္းငယ္သာ ရွိပါသည္။ လက္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းသည္လည္း သတင္းျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ဘဏ္သို႔ ေငြသြင္းေငြလႊဲ သြားလုပ္သည္ကို ဘဏ္၀န္ထမ္းမ်ားက အခ်ိန္ၾကာ ရစ္ေနျခင္းမ်ိဳး၊ ပိုက္ဆံေပးမွ အဆင္ေျပသြား ျခင္းမ်ိဳးသည္လည္း သတင္းအျဖစ္ေရးႏိုင္သည္။ နာမည္ရွိ လူသိရွင္ၾကားေၾကာ္ျငာထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာ အေရာင္းဆိုင္ၾကီးမွ လက္ေတာ့ပ္ေလးသြားေရာင္းျခင္းကို မတရားေစ်းႏိွင္၍ သူတို႔၏ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကို လည္းေၾကာ္ျငာထားသည့္ အတိုင္းမေရာင္းျခင္းသည္လည္း သတင္းမ်ားျဖစ္သည္။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မည္သည့္မီဒီယာ သို႔မဟုတ္ သတင္းစာဂ်ာနယ္မ်ားက မွ အေရးတယူ ေဖာ္ျပျခင္းမရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားကေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပေျပာဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဘေလာ့ဂ္မ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ေန႔စဥ္အြန္လိုင္းမွတ္တမ္းဟု႔ဆိုေသာ္လည္း ေသခ်ာသပ္ရပ္လွပစြာေရးထားလွ်င္ ဖတ္၍ေကာင္းေသာ စာတစ္ခုျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ျပင္ သူ၏မွတ္တမ္းထဲတြင္ သူလက္တက္ေလာ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြရသည့္ အေနအထားမ်ားပါလာ ႏိုင္ပါသည္။ ထုိသည္ပင္လွ်င္ စာဖတ္သူအတြက္ သတင္းျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးသားျခင္းသည္ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ္ပိုင္မီဒီယာ တစ္ခုကို တည္ေထာင္၍ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူ အခ်င္းခ်င္းၾကားႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားၾကားအား ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားႏွင့္ အလြန္နီးစပ္ေသာ ေသသပ္ေသာ သတင္းမ်ားကို ေပးပို႔ႏိုင္ေသာ အစြမ္းထက္လက္နက္ တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ဖိုးသူေတာ္ ( ၁၆.၀၈.၀၈)

၁၁ : ၄၅ မိနစ္

မိုးေမွ်ာ္သူ

မိုးေမွ်ာ္သူ


ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔

ငါ႔ႏွလံုးသား ညခင္းကို

လျပည့္ညနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလး စီးဆင္းခဲ႔တဲ႔သူပါ...


အသံုးမျပဳပဲ ပစ္ထားတဲ႔..

ငါ႔ႏွလံုးသား အသစ္စက္စက္ကို..

ႏူးည့ံတဲ႔ စကားသံနဲ႕ လည္ပတ္ေစခဲ႔တဲ႔သူပါ.....


ႏွလံုးသားမွာ ျမစ္ဖ်ားခံ၍

စီးဆင္းလာေသာ အၾကင္နာေခ်ာင္းေလး..

ဆက္လက္ စီးဆင္းေစဖို႔..

မင္းရဲ႕ေမတၱာမိုးေလး ရြာသြန္းေပးပါ..


ဖိုးသူေတာ္ ( ၁၆.၀၈.၀၈)

ႏွလံုးသားရဲ႕အေဖာ္

ႏွလံုးသားရဲ႕အေဖာ္

ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး၀င္လာတယ္

ငါ႔ႏွလံုးသားေလး

တစ္ခဏနဲ႔သိမ္းပိုက္ခံလိုက္ရတယ္...


အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္နဲ႔ထပ္တူမညီဘူး..

ကိုယ္စားမျပဳဘူး..

ဒါေပမဲ႔...

ခ်စ္မိသြားျပီးရင္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်..

ခ်စ္စိတ္ေတြ တိုးလာတယ္..


ငါ႔ႏွလံုးသားရဲ႕ ထာ၀ရအေဖာ္..

ငါ႔ႏွလံုးသားရဲ႕ စိတ္၀ိၫာဥ္

ႏွလံုးသားရဲ႕ အေဖာ္...


ဖိုးသူေတာ္ ( ၁၆.၀၈.၀၈)

Friday, August 15, 2008

ကမာကလူခရီးစဥ္


ကမာကလူခရီးစဥ္

၄.၈.၀၈ ညေနပိုင္း ၆ နာရီ သေဘၤာျဖင့္ ဘိုကေလးျမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္ခဲ႔ပါသည္။ သေဘၤာနာမည္မွာ ဗညားဦး ျဖစ္ျပီး ၂ ထပ္ခြဲေကာင္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကိုေ၀ တို႔ ေမာ္တင္ဆိပ္မွ ထြက္ခြာခဲ႔သည္။ သေဘၤာထြက္ထြက္ ျခင္းဆိုသလို မိုးေကာ ေလေကာက အားေကာင္းေကာင္းႏွင့္ရြာ ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္မွာ အခန္းၾကိဳမွာထားေသာ္လည္း လူၾကီးခရီးစဥ္ရွိေနေသာေၾကာင့္ အခန္းမရပဲ ဆလြန္းခန္းဟု႕ေခၚ ေသာ သေဘၤာဦးခန္းတြင္ လိုက္ပါစီးနင္းခြင့္ရပါသည္။ အခန္းထဲတြင္ ကုလား ဗမာ တရုတ္ ဘုန္းၾကီး လူမ်ိဳးစံု ဆယ္႔ေလး ငါးဦးမွ် ပါလာပါသည္။

ဒီတစ္ေခါက္ ဘိုကေလးသြားရသည့္ ခရီးမွာ မ်ိဳးစပါးမ်ား သြားေရာက္ေပးလွဴရန္ျဖစ္ပါသည္။ မ်ိဳးစပါးမ်ားမွာ ျပည္ပ ေစတနာရွင္မ်ား၏စုေပါင္းလွဴဒါန္းေသာ အလွဴျဖစ္သည္။ သေဘၤာသည္ ဘိုကေလးျမိဳ႕သို႔ နံနက္ ၄နာရီေလာက္တြင္ ဆိုက္ကပ္သည္။ ေရတက္ခ်ိန္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဆိပ္ခံ ကုန္းေဘာင္ေလးမွာ ေရျမဳပ္ေနျပီး မီးကလည္း မရွိသျဖင့္ ေမွာင္ၾကီးမဲၾကီးထဲ မနဲကို စမ္းသြားေနရသည္။ ဒီၾကားထဲ ကုန္းေဘာင္တ၀က္ေလာက္မွာ အေပါက္ရွိသည္ဆိုသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို သတိထား၍သြားေနရသည္။ ဒီလိုျဖင့္ေအာက္ပိုင္း ေဘာင္းဘီအဖ်ားေတြ ေရစိုျပီး ေစာေစာစီးစီး ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ျဖင့္ ကုန္းေပၚ ေရာက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကမ္းနားရွိ ထမင္းေၾကာ္ဆိုင္တြင္ ထမင္းေၾကာ္ တစ္ေယာက္တစ္ပြဲ စား၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္းခိုေနၾကျဖစ္ေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႕ သြားပါသည္။ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အာ႐ံုဆြမ္းခံခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ အားမေတြ႔ရပါ။ ထို႕ေနာက္ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္အား ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားမည့္ခရီး ႏွင့္ လုပ္မည့္ အစီအစဥ္အားေျပာျပ၍ အကူအညီေတာင္းပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးဦးစြာ ကမာကလူသို႔ သြားမည့္လိုင္းသေဘၤာရွိမရွိ စံုစမ္းပါသည္။ ဆိပ္ကမ္းသံုး ေလးခု စံုစမ္းျပီးေသာအခါ လိုင္းသေဘၤာမရွိသည္ကို သိရျပီး ပဲ႔ေထာင္ျဖင့္သာ သြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘိုကေလးမွ ပဲ႔ေထာင္ငွားျပီး ကမာကလူသို႔ ခရီးဆက္ခဲ႔ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယခု႔လို အလ်င္လိုေန ျခင္းမွာ ေျမာင္းျမျမိဳ႕မွ ထြက္ခြာလာမည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လွဴဒါန္းမည့္ မ်ိဳးစပါး တင္း ၇၀၀ ပါ သေဘၤာမွာ ကမာကလူသို႔ ၾကိဳေရာက္ေနမွာကို စိုးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဖုန္းသတင္းမ်ားအရ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ရန္ကုန္မွ ထြက္မည့္ေန႔ ေန႔ခင္းမြန္းလြဲေလာက္ကတည္းက ေျမာင္းျမမွ ဘိုကေလး ကမာကလူသို႔ ထြက္ခြာသြားသည္ဟု႕ သတင္းရထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဘိုကေလးျမိဳ႕မွ ကမာကလူသို႔ ပဲ႔ေထာင္စီးခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၂ နာရီခြဲခန္႔ၾကာပါသည္။ နံနက္ ၈ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ကမာကလူသို႕ ေရာက္ရွိၾကသည္။ ကမာကလူမွာ အိမ္ေျခ ၆၀၀ နီးပါးခန္းရွိေသာရြာၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ တိုက္နယ္ေဆးရံု၊ရဲစခန္း၊ တြဲဖက္အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ရန္ကုန္ႏွင့္ ေျမာင္းျမသို႔ဖုန္းအဆက္အသြယ္ ျပဳလုပ္၍ ဒီကအေျခအေနႏွင့္ ေျမာင္းျမမွ စပါးသေဘၤာ အေျခအေနမ်ားကို ေမးျမန္းေျပာၾကားပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ရြာခံလူၾကီးတစ္ဦး၏ အကူအညီျဖင့္ ကမာကလူ အနီး၀န္းက်င္တြင္ရွိေသာ ရြာမ်ား၏ အေျခအေန၊ အစိုးရထံမွ မ်ိဳးစပါးရရွိမႈအေျခအေန ၊ ႏွင့္ ေဒသခံ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ပါ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ပ႔ဲေထာင္ျဖင့္သြားခဲ႔ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားေရာက္၍ ေလ႔လာျပီး လယ္သမားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ေသာ ရြာမ်ားမွာ ၁။ ေအာက္ဖိုးညိဳ၊ ၂။ အထက္ဖိုးညိဳ၊ ၃။ ကန္ညီေနာင္၊ ၄။ သေျပကုန္း၊ ၅။ ေမွာ္ေခ်ာင္း၊ ၆။ က်ိန္ေခ်ာင္း ေက်းရြာတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုတစ္ေန႔လံုးရြာမ်ားအား လည့္ပတ္သြားလာ၍ ညေနႏွင့္ နက္ဖန္ မနက္တို႔တြင္ ကမာကလူရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္းခိုသည့္ အိမ္တြင္ လယ္ဧက အလိုက္မ်ိဳးစပါးမ်ား လာေရာက္ထုတ္ယူရန္ ေျပာခဲ႔ပါသည္။ ညေနေစာင္းေနာက္ဆံုးရြာျဖစ္ေသာ က်ိန္ေခ်ာင္းမွ ျပန္အလာတြင္ ေလေကာ မိုးပါ တအုန္းအုန္း ခ်ရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ပဲ႔ေထာင္ေလးအတြင္းမွာ လူးကာလြန္႕ကာ စိုကာရႊဲကာျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန္႔ ျပန္လာခဲ႔ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညေနေစာင္း ကမာကလူရွိ တည္းခိုသည့္ အိမ္ျပန္ေရာက္သည့္တိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ မ်ိဳးစပါးသေဘၤာမွာမေရာက္ေသးေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေနရပီ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီလမ္း ဒီခရီး ေရေက်ာတာ္ေတြ ဘာေတြ ေစာင့္ေမာင္းေနရေတာင္ ေရာက္သင့္ေနပါပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေျမာင္းျမ ဆန္စက္ကိုလည္း ဖုန္းေတြဆက္ရ ရန္ကုန္ကိုလည္း သတင္းပို႔ရ ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားကို လည္း စဥ္းစားရႏွင့္ ညပင္အိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ဆိုလွ်င္လည္း ေက်းရြာမ်ားမွ လယ္သမားတို႔ လာေရာက္မ်ိဳးစပါး ထုတ္ယူရန္ေျပာဆိုပီးေတြကလည္း ျဖစ္ေနသည္။

သို႔ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ ကူးသြားပီး နံနက္ ကိုးနာရီေလာက္ ရန္ကုန္သို႔ ဖုန္းသြားဆက္ျပီး ျပန္အလာ တည္းခုိသည့္ အိမ္သို႔ မ်ိဳးစပါး သေဘၤာကေရာက္ေနပါသည္။ စပါးယူမည့္ လယ္သမား အုပ္စုမွာလည္း အင္အားေကာင္းစြာေရာက္ရွိေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္းအဲ႔ အခါက်မွ 'ဟင္း' ခ်ႏိုင္ပါေတာ့သည္။ မ်ိဳးစပါးမ်ားမွာ စုစုေပါင္း တစ္တင္းခြဲ အိပ္ျဖင့္ တင္း ၇၀၀ စာ အိပ္ေပါင္း ၄၆၇ အိပ္ပါလာပါသည္။ သေဘၤာေနာက္က်ရသည့္ အေၾကာင္းမွာ မာလိန္မွဴးမွာ ဒီဘက္လမ္းေၾကာင္းကို မလာဘူးသျဖင့္ နီးရက္ႏွင့္ ေ၀းဆိုသလို ဘိုကေလးမွာ ကမာကလူသို႔ ၂ နာရီခြဲ ခရီးကို တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ေန႔ၾကာေအာင္ ပင္လယ္ဘက္မွ ပတ္ေမာင္းျပီး ၀င္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ စုစုေပါင္းေက်းရြာ ၇ ရြာမွာ လယ္သမားဦးေရ ( ၁၁၉ ) ဦး အတြက္ မ်ိဳးစပါး တင္း ၇၀၀ ကို စနစ္တက် ခြဲေ၀ လွဴဒါန္းခဲ႔ပါသည္။

လယ္သမားမ်ား၏ အဆိုအရ စပါးပင္မေအာင္ ရျခင္းမွာ အေၾကာင္းမ်ားစြာရွိသည္။ တျခားအေၾကာင္းမ်ားထက္ဆိုးသည္က ပိုးေကာင္ကိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပိုးနာမည္မွာ ေဒသအေခၚ 'ကိုမက' ေခၚ ေမြးကာစ ဂဏာန္းေပါက္ ျဖဴျဖဴေသးေသးေလးမ်ားျဖစ္သည္။ အေကာင္အရြယ္အစားမွာ လက္ညိဳး လက္သည္းခြံ အရြယ္ေလာက္ရွိပီး စပါးပင့္အေညွာင့္ ေပါက္လာသည္ႏွင့္ ကိုက္ျဖတ္ကာ အညႊန္႕ ခ်ိဳးစားေသာက္ပစ္တက္သည္။ ထိုကိုမကအေကာင္ေလးမ်ားမွာ မ်ားျပားလြန္း၍ ပိုးသတ္ေဆးပင္မႏိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ပဲ႔ေထာင္စီးရင္း ေရထဲသို႔ လက္၀ါးျဖန္႔၍ ေရကို သံုးေလး ခါေလာက္ခပ္လိုက္လွ်င္ ထိုအေကာင္ေလးမ်ား ႏွစ္ေကာင္ သံုးေကာင္ ပါလာပါသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ကို မ်ားျပားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တေၾကာင္းမွာ ေရေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ေရငန္ႏွင့္ ေရခ်ဳိေရာ၍မရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေရ ေရြးေနသည္ဟု႔လည္းေျပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း စိုက္ပ်ဳိးေရး အေၾကာင္းကို နားမလည္ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တည္းခိုသည့္ အိမ္မွ ဦးေလးၾကီးႏွင့္ေတာ့ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္း ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပးေ၀ခဲ႔သည့္ မ်ိဳးစပါးကိုလည္း ေနာက္လာမည့္လၾကမွ ေရက်ေနာက္လိုက္ သေဘာမ်ိဳးစိုက္မည့္ဟု႔ ေျပာၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပးခဲ႔သည့္ စပါးအမ်ိဳးအစားမွာ ၀ါးခယ္မ ႏွံကား အမ်ိဳးအစားျဖစ္ပါသည္။

အားလံုးေ၀ျခမ္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးျပီး ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္ေ၀လီေ၀လင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သည္ စပါးလာပို႔ေသာ သေဘၤာျဖင့္ ဘိုကေလးျမဳိ႕သို႔ ျပန္လာခဲ႔ၾကပါသည္။ ေရေၾကာင္းလမ္းမသိေသာေၾကာင့္ တည္းခိုသည့္ အိမ္မွ ဦးေလးၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေရပံုတစ္ပံုဆြဲေပးလိုက္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆြဲေပးလိုက္တာေတာင္ စထြက္ထြက္ျခင္းဆိုသလို လမ္းမွာကာ သေဘၤာၾကီးႏွင့္ ေခ်ာင္းက်ဥ္းေလထဲ လည့္ရ အခက္ျဖစ္လိုက္ပါေသးသည္။ ထိုသို႔ႏွင့္ပင္ ဘိုကေလးျမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဘိုကေလးျမိဳ႕မွ ညေန ၆ နာရီသေဘၤာျဖင့္ ျပန္ခဲ႔ၾကပါသည္။ သေဘၤာမထြက္ပီ ေလျပင္းမ်ားတိုက္ခက္ျပီး မိုးၾကီးရြာေသာေၾကာင့္ သေဘၤာေပၚမွ ခရီးသည္ ၃ ပံု ၁ ပံုခန္႔ ျပန္ဆင္းသြားၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အေျခအေနကိုသံုးသပ္ရာ အကယ္၍ မုန္တိုင္းရွိလွ်င္ သေဘၤာအားထြက္ခြင့္ေပးမည္ မဟုတ္ဟု႔သိထားေသာ ေၾကာင့္ ျပန္မဆင္းေတာ့ပဲ ကိုယ္ရသည့္ သေဘၤာသားခန္းေလးထဲမွာပင္ ေနခဲ႔ပါသည္။ နာရီအနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သေဘၤာထြက္ျပီး ေလမိုးမ်ားတိုက္ခက္၍ ျမင္းကကုန္းေရာက္ကာ မွ ေလမိုးဆဲ ကာရာသီဥတု သာသာယာယာ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။ ရန္ကုန္သို႔ ၈.၈.၀၈ နံနက္ ၇ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ေရာက္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူခြဲ၍ အိမ္ျပန္ခဲ႔ၾကပါသည္။

၄.၈.၀၈ မွ ၈.၈.၀၈ ထိ ၾကာျမင့္ပါသည္။ သြားေရာက္သူမ်ားမွ ကၽြန္ေတာ္ ဖိုးသူေတာ္ ႏွင့္ ကိုေ၀ နယူးစ္ေပပါ တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဖိုးသူေတာ္



လယ္သမားမ်ားရွိမွ လယ္ဧက စာရင္းေကာင္ယူျပီး မ်ိဳးစပါးခြဲတမ္း ခ်ေနပံု




မ်ိဳးစပါးသေဘၤာမွ လယ္သမားမ်ား၏ ပဲ႔ေထာင္မ်ားသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကပံု




မ်ိဳးစပါးမ်ား


Tuesday, August 12, 2008

မေသခ်ာျခင္း

မေသခ်ာျခင္း

ျပာလဲ႔လဲ႔ မီးခိုးေငြ႕တို႔
လြင့္တက္သြား….
ဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ခဲ႔တဲ႔ ျမိဳ႕ငယ္..
အေမွာင္ထဲကို တိုး၀င္သြားတဲ႔
သေဘၤာငယ္….

အနာဂတ္မ်ားစြာနဲ႔
လူေတြလိုက္ပါသြားတယ္..
အနာဂတ္မ်ားစြာနဲ႔
လူေတြ က်န္ခဲ႔တယ္..

လူးလြန္႔တဲ႔ လႈိင္းေတြလို..
လူ႕ဘ၀ရဲ႕ လိႈင္းေတြထဲ..
ငါတို႔ ပစၥဳပန္ကို ေသခ်ာ ကိုင္ထား..

မိႈင္းျပျပ မီးေရာင္ေအာက္မွာ..
ေရးေနတဲ႔ ကဗ်ာက ငါ႔အတြက္
ပစၥဳပန္္လား..

ေသခ်ာပါတယ္..
အခုက ပစၥဳပန္ဆိုရင္
မနက္ဖန္က အနာဂတ္လား..
မနက္ဖန္သာ ပစၥဳပန္ေရာက္သြားရင္
အခုက အတိတ္လား..

ဒီလိုပါပဲ…
သေဘၤာငယ္ေလး အေမွာင္ထဲကို
တေရြ႕ေရြ႕သြားေနတယ္..
တခ်က္ခ်က္ ဩဥဆြဲဖို႔ေတာ့
မေမ႔နဲ႕ေပါ့..

ဖိုးသူေတာ္ ( ၄-၈-၀၈)