Saturday, January 23, 2010

လတ္လတ္ဆက္ဆက္ည

လတ္လတ္ဆက္ဆက္ည

ညေလးက လတ္ဆက္လိုက္တာ
လေလးက သာလို႔
ေကြးေကြးေလးရယ္..
ၾကယ္ေလးေတြ တ႐ံုး႐ံုးနဲ႔
သူေပ်ာ္ေနရွာေပါ့......။

ညေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ
လေလးကိုၾကည့္ၿပီး
ခ်စ္သူဆီ စကားေတြေျပာေနတယ္..
ၾကယ္ေလးေတြသိရင္
ရယ္မ်ားရယ္ေနမလား.....။

ညေလးက ႏွစ္သက္စရာ.
လေလးကသာလို႔
ဒီခ်ိန္ မွာခ်စ္သူ
ဘုရားရွစ္ခိုး ေနမလား
ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔ေနလား..
သူ႕အသံလြင္လြင္ေလး ၾကားေနရတယ္....။

ညေလးက ၾကည္ႏူးစရာ
လေလးကသာလို႔...
ဘ၀ရဲ႕ အေမာေတြ ခဏေမ႔ၿပီး..
ညေလးရဲ႕ အလွကိုခံစား..
အသံေလးမ်ားလည္း ၾကားေနရတယ္..
ဟိုးအေ၀းဆီကေပါ့...........။ ။

ဖိုးသူေတာ္


၂၃.၁.၂၀၁၀

၂၁ နာရီ ၃၀ မိနစ္

Photo source : Internet

Thursday, January 14, 2010

Utopia Dream


ယူတိုးပီးယားအိပ္မက္


တစ္ညမွာ က်ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခုမက္သည္။ အိပ္မက္သည္ ရွည္လ်ားလြန္း၍ အေသးစိတ္ႏိုင္လြန္းသည္။ အိပ္မက္ထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ က်ေတာ္ပင္ျဖစ္ေနသည္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ က်ေတာ္သည္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကိုရရွိသည္။ ထိုျပင္ မဟာအင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကိုထပ္ရသည္။ ထိုဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ က်ေတာ္ အဂၤလန္ရွိ နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္နဲ႔ မသက္ဆိုင္သလိုျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံႏွင့္လူမႈေရးသိပၸံႏွစ္ဘာသာတြဲျဖင့္ မဟာ၀ိဇၹာဘြဲ႕တစ္ခုထပ္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ အေမရိကရွိ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ထိုဘာသာရပ္ႏွစ္ခု အေၾကာင္းျပဳၿပီး ပါရဂူဘြဲ႕ရသည္။ က်ေတာ္ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္ ျဖစ္သြားသည္။


က်ေတာ္ ျမန္မာျပည္ျပန္လာသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္က်ေတာ့ အသက္သည္ သံုးဆယ္ေတာ္ေတာ္ ေက်ာ္ခဲ႔ၿပီ။ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဦးဆံုးအေနျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ က်ေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္နယ္ပယ္သို႔ျပန္သြားသည္။ ခဏေလာက္လုပ္ၾကည့္ၿပီး စိတ္မ၀င္စားေတာ့။ က်ေတာ့္စိတ္ထဲျဖစ္ခ်င္ေနတာ တစ္ခုရွိသည္။ ဒါကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိသည္။ အဲ႔ဒီေနာက္ က်ေတာ္ လက္ခ်ိန္ရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီတစ္ခုႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္မိျပီး ပါတီေကာ္မတီ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည္။ ပါတီတြင္ က်ေတာ္ႀကိဳးႀကိဳးစားစားေဆာင္ရြက္၍ ပါတီ ဥကၠဌႏွင့္ လူႀကီးမ်ား၏ အားထားမႈကိုရရွိလာသည္။


က်ေတာ္ ပါတီ၀င္ၿပီးေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ က်ေတာ္တို႔ ပါတီ အာဏာရၿပီး ပါတီအႀကီးအကဲတစ္ဦး ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတျဖစ္သြားသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမ်ားလည္း ျပင္သင့္သည္မ်ား ျပင္ၿပီး၍ အေတာ္အတန္ ေျပာင္းလဲေနေသာ အခါသမယလည္းျဖစ္သည္။ ပါတီလူႀကီးသည္ သမၼတ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ သူ႕၏ ကက္ဘိနက္ အဖြဲ႕ ဖြဲ႕ေသာအခါ က်ေတာ့္အား ၀န္ႀကီး တစ္ေနရာေပးသည္။ သို႔ျဖင့္ က်ေတာ္ အသက္ေလးဆယ္ မျပည့္ေသးခင္မွာပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသက္ငယ္ဆံုး ၀န္းႀကီးတစ္ပါး ျဖစ္လာသည္။ က်ေတာ္ တာ၀န္ယူရေသာ ၀န္ႀကီးဌာနက ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန။


ပညာေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည့္လည္ၿပီး ပညာသင္ယူခဲ႔သူ ပီပီ အေျခခံအားေကာင္းေသာ ပညာေရးစနစ္ကို နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္မ်ားကို အေျခခံမွ စ၍ လိုအပ္သည္မ်ားကို တဆင့္ခ်င္းေျပာင္းလဲသည္။ ေက်းရြာမ်ား၏ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားထိ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်သြားၿပီး ဆရာ၊ဆရာမေလးမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးသည္။ ကေလးမ်ား၏ ပညာေရးအေပၚ စိတ္ပါ၀င္စားႏိုင္မႈႏွင့္ လိုက္ႏိုင္မႈမ်ားကို အေသးစိတ္သုေတသနျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ ပညာေရး ေကာ္မတီႏွင့္ ညွိႏိႈင္းၿပီး မူလတန္းအတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးေသာ ဖတ္စာ စာအုပ္ႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေရး စာအုပ္မ်ားကို စနစ္တက် ျပင္ဆင္သည္။ ထိုမွ တဆင့္ တဆင့္ခ်င္းတက္၍ အလယ္တန္း ႏွင့္ အထက္တန္းကို ေခတ္စနစ္ႏွင့္ အညီ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ တန္းတူ တန္းညိွၿပီး သင္ၾကားေရးစနစ္ႏွင့္ သင္ရိုးမ်ားကို အသစ္ျပင္ဆင္ဆြဲသည္။


ဤလုပ္ငန္း လုပ္ရပ္အားလံုးကို လႊတ္ေတာ္ ၂ ခုလံုးက အတည္ျပဳသည္။ လိုအပ္ေသာ ဘက္ဂ်က္မ်ားကိုလည္း ေစာလ်င္စြာ ခ်ေပးသည္။ ပညာေရး အရွိန္အဟုန္မွာ သိသိသာသာၾကီး တိုးတက္လာသည္။


ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသားပညာေရးသုေတသန အဖြဲ႔ကို ေသခ်ာဖြဲ႔စည္းၿပီး ႏွစ္စဥ္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး တိုးတက္မႈမ်ား ကို အစီရင္ခံေစသည္။ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အပြင့္သေဘာေဆာင္ေသာ ပညာေရးစနစ္ကို အစပ်ိဳးေပးသည္။ ဆရာမွ သင္ ေက်ာင္းသားမွ လိုက္မွတ္ စနစ္အားဖ်က္သိမ္းသည္။ ဆရာေက်ာင္းသား လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးေတြးေခၚမႈ ပံုစံအား ဦးစားေပးသည္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားကို လြတ္လပ္စြာ ၀တ္စားဆင္ယဥ္ေစသည္။ အသိဥာဏ္ျမင့္မားၿပီး ပညာတက္ ပီသေစရန္ စည္းကမ္းၾကပ္စြာ မထိန္း ကြပ္ပဲ ေက်ာင္းသားအမ်ားလက္ခံႏိုင္ေအာင္ ပညာေပးအသိအျမင္ဇာတ္လမ္းမ်ုိးႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားစြာ ေရးသားၿပီး လူငယ္ေက်ာင္းသားထု ၾကားျဖန္႔ေ၀သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား အရင္ကလို မဆိုးမေပၾကေတာ့။ အရင္က ဖိုးသူေတာ္ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းတက္စဥ္က ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဆိုးသည္။ ဆိုးသည္ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားပံုစံ ဆိုးခ်င္းမဟုတ္။ ကေလးဆန္ဆန္ ဆိုးခ်င္ျဖစ္သည္။ ပံုစံမ်ားသည္လည္း ကေလးဆန္ၾကသည္။ စာေပသင္ၾကားမႈဆိုသည္ကိုနားမလည္ၾက။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ေက်ာင္းသြားမည္။ အတန္းလစ္ခ်င္လစ္မည္။ ဆရာေတြကို ရိုေသဟန္ေဆာင္၍ ဆရာလာလ်င္ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး မဂၤလာပါ ဆရာ ႏႈတ္ဆက္မည္။ စိတ္ထဲတြင္ မပါၾက။ ထံုးတန္းဆင္လာႀကီး တစ္ခုလို ျပဳမႈၾကသည္။ ေက်ာင္းသား ၁၀၀ လွ်င္ ေက်ာင္းသား ၉၀ ေလာက္က တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္၍ တကၠသိုလ္သို႕ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ လာတက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ပညာေရး၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ တကၠသိုလ္၏ အႏွစ္သာရကို ဘြဲ႕ရသြားသည္ထိ သိမသြားၾကေခ်။ တည္ရွိေနေသာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္လည္း ထိုသို႔ အႏွစ္သာရ သိရွိေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ၾကေခ်။ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ စက္ရံုၾကီးတစ္ရံုႏွင့္ တူေနၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဘြဲ႔တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကပ္ ထုတ္ကုန္ မ်ားျဖစ္ေနၾကသည္။


ထိုထြက္လာေသာ တံဆိပ္အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ကုန္မ်ားသည္ ေစ်းကြက္တြင္ ေစ်းကြက္မ၀င္ျဖစ္ေခ်သည္။ ေစ်းကြက္၀င္ေသာ္လည္း တန္ဖိုးခ်ျခင္းခံရသည္။ ထိုအရာ ျဖစ္စဥ္မ်ားအားလံုးကို သိႏွင့္ ခံစားခဲ႔ႏွင့္ခဲ႔ရေသာ ပညာေရး၀န္ၾကီး ေဒါက္တာ ဖိုးသူေတာ္သည္ တကၠသိုလ္စနစ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္သည္။ အမ်ိဳးသားပညာေရး သုေတသန ဌာန၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ႏိုင္ငံႏွင့္ အ၀န္း ဇံုမ်ား သတ္မွတ္၍ ေဆာင္ရြက္သည္။ အစိုးရသည္ ပညာေရးကို မ်ားစြာအေလးေပးေနေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညာေရး ဘက္ဂ်က္ကိစၥအား လႊတ္ေတာ္မွ ခြင့္ျပဳသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ျပည္နယ္တိုင္းေဒသအလိုက္ ပညာေရးဇံု စီမံကိန္းမ်ား ခြဲၿပီး အထူးဖြံၿဖိဳးေရး အေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမႈ၏ အသီးအပြင့္ကို မၾကာခင္ျမင္ရေခ်ေတာ့မည္။


သို႕ႏွင့္ ပညာေရး၀န္ၾကီး၏ လုပ္ႏိုင္ေသာပါ၀ါမ်ားကို သံုး၍အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔ေသာ္လည္း သူ၏ မူလ ပထမေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရာ တကၠသိုလ္ျဖစ္ေသာ နည္းပညာဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္မွာ အားနည္းေနသည္။ ထိုကိစၥကို သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီးအား ေျပာဆိုေသာ္လည္း ၀န္ႀကီးသည္ အသက္အရြယ္ႀကီးေနသည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ၀ိဇၹာ ဘြဲ တစ္ဘြဲ႕သာရခဲ႔၍ ႏိုင္ငံေရးေျခလွမ္းတြင္ ေတာ္ေသာေၾကာင့္ ၀န္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး သူ႕လက္ေအာက္ ကိစၥကို မည္သို႕မွ် မတက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ငယ္ရြယ္ေသာ ၀န္ႀကီးတစ္ပါး ေျပာသည္ကိုလည္း ေကာင္းမွန္းသိေသာ္လည္း လက္ခံေဆာင္ရြက္ခ်င္းမျပဳခ်င္ပဲ တလြဲ မာနႀကီးေနသည္။ ပညာေရး၀န္ႀကီးသည္ ထို ကိစၥအတြက္ ရတက္မေအးျဖစ္ေနသည္။ တျခားတကၠသိုလ္ ကိစၥမ်ားတြင္မ်ားစြာ ေကာင္းမြန္ၿပီး ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံမ်ား ပခံုးယွဥ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္၏ အဓီက နည္းပညာအခန္းက႑မွ ပါ၀င္မည့္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ ႏွင့္ ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဘာမွ ျဖစ္မလာေသးပါ။


ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားမွ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားတြင္ အာကသသိပၸံႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပညာရပ္မ်ား မ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီး ၿဂိုဟ္တု ေပါင္းမ်ားစြာ စမ္းသပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကခ်ိန္တြင္ မိမိႏိုင္ငံ၏ နည္းပညာ တကၠသိုလ္မ်ားသည္ စကၠဴျဖင့္ေလယာဥ္ပ်ံေခါက္သည္ကိုပင္ ၂ မ်ိဳးထက္ ပို၍ မသင္ေပးႏိုင္ေခ်။


ကံအားေလ်ာ္စြာ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္တို႔ ပါတီသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သမၼတ သက္တမ္းအတြက္ ဆက္လက္ အႏိုင္ရသြားသည္။ သမၼတႀကီးသည္ ပညာေရး၀န္ႀကီး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အထူးသေဘာက် ႏွစ္သက္၍ ပညာေရး၀န္ႀကီးအျပင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးကိုပါ တြဲဖက္ေပးလိုက္သည္။ သမၼတႀကီး ၏ ၀န္ႀကီးခ်ုပ္ ရာထူး ေပးမႈအား ကန္႔ကြက္မႈမ်ားစြာ ရွိ၍ ျပည္သူ႕ဆႏၵ ခံယူပြဲျပဳလုပ္ၿပီး မဲခြဲ ဆံုးျဖစ္ရာ ျပည္သူ လူထုသည္ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအား အထူးသေဘာက်၍ ကန္႔ကြက္မဲ မရွိ ေထာက္ခံမဲ မ်ားႏွင့္သာ ဆႏၵျပဳၾကရာ ေဒါက္တာဖိုးသူေတာ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပထမဦးဆံုး အသက္ငယ္ဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာေတာ့ အသက္ ၄၀ စြန္းရံုသာ ရွိေသးသည္။


၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာေသာအခါ ပထမဦးဆံုးေဆာင္ရြက္ေသာ ကိစၥမွာ ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးရွိ နည္းပညာတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္မ်ား၏ ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္သည္။ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမ်ားကို အေျခခံ သီအိုရီမ်ားေလာက္သာ ခ်န္ထားခဲ႔ၿပီး က်န္ေသာ ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီးျဖစ္ေသာ သင္ရိုးညႊန္းတန္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ၿပီး ေခတ္မီနည္းပညာ ဘာသာရပ္မ်ားျဖင့္ အစားထိုးေစသည္။ အမ်ိဳးသားသိပၸံႏွင့္နည္းပညာဗဟိုေကာ္မတီကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆာင္ရြက္သည္။ အာကာသသိပၸံပညာကို အထူးစိတ္၀င္စားသည္ျဖစ္ရာ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ား ( အေမရိက၊တရုတ္) သို႔ ေစလႊတ္ၿပီး ေလ့လာေစသည္။


ကိုယ္တိုင္လည္း အာကာသသိပၸံႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈရွိေအာင္ ေလတပ္သို႔သြား၍ ေလယာဥ္ေမာင္းသင္သည္။ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ အခ်ိဳ႕ ကန္႔ကြက္ေသာ္လည္း မဲဆႏၵႏွင့္ အႏိုင္ရယူၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ေလယာဥ္ေမာင္း သင္ၿပီး ေလယာဥ္ေမာင္းတက္ခဲ႔သည္။ ေလယာဥ္ေမာင္းတက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳက္နက္ အမ်ိဳးသားေလေၾကာင္းႏွင့္အာကာသဗ်ဴ႐ို တည္ေထာင္ၿပီး ေလေၾကာင္းပ်ံသန္းမႈဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒမ်ားကို ပညာရွင္မ်ားအကူအညီရယူၿပီး ျပန္လည္ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္သည္။ ေနာက္ဆံုးထြက္ရွိေသာ ဥပေဒသစ္အရ ေငြေၾကးတက္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္ ရဟတ္ယာဥ္၀ယ္ယူေမာင္းႏွင္ခြင့္လိုင္စင္ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ကြင္းတည္ေဆာင္လိုသူမ်ားအေန ျဖင့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း တည္ေဆာက္ခြင့္ေပးမည္ မဟုတ္ပဲ ၅ ဦးစပ္ ေလယာဥ္ပ်ံကြင္းအေသးတစ္ခု တည္ေဆာက္ခြင့္ ေပးသည္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ပိုင္ရဟတ္ယာဥ္တစ္စင္း ၀ယ္ထားၿပီး သြားခ်င္ လုပ္ခ်င္ေသာ ေနရာမ်ားသို႔ ခ်က္ခ်င္းသြားသည္။ လႊတ္ေတာ္မွ ေန၍ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လုံၿခံဳေရးအတြက္ ရဟတ္ယာဥ္ ႏွစ္စင္း အေစာင့္အျဖစ္ ေပးထားသည္။


၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ စာေပ၀ါသနာပါသည့္အားေလ်ာ္စြာ ပညာေရးဆိုင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားႏွင့္ ရသ စာေပ မ်ားကို ေရးသားထုပ္ေ၀သည္။ ရသစာေပမ်ားမွာ ျပည္သူလူထု ပရိသတ္၏ အားေပးမႈကို မ်ားစြာ ခံရၿပီး စာေရး ဆရာတစ္ဦးအေနျဖင့္လည္း ျပည္သူခ်စ္ေသာ စာေရးဆရာျဖစ္ေနသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ အိမ္ေထာင္ေရး အေနျဖင့္ ပညာေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးပဲ လူပ်ိဳသိုး၀န္ႀကီးလုပ္ေနရာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မျဖစ္ခင္ေလးမွာပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ခ်စ္သူက လက္ထပ္ခြင့္အား လက္ခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုလက္ထပ္ၿပီးေသာ ခ်စ္သူႏွင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ သူပိုင္ ရဟတ္ယာဥ္အား သူကိုယ္တိုင္ေမာင္းၿပီး အနားယူခရီးထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရာမွ ေဘးမွ အေစာင့္ရဟတ္ယာဥ္ႏွစ္စီးက လိုက္မည္ ျပဳသည္ကို ေရဒီယိုစကား ေျပာခြက္မွ တဆင့္ လွမ္းတားၿပီး မလိုက္နဲ႔ မလိုက္နဲ႔ ဟု ေျပာလိုက္သည္။


' ေဟ့ေကာင္ ဘာကို မလိုက္နဲ႔ လဲ ' လို႔ အသံၾကား၍ ငါလို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကို ဒီလိုျပန္ေျပာသလားဆိုၿပီး ေအာ္မည္ အျပဳတြင္ လန္႔ႏိုးသြားၿပီး ေဘးမွ အခန္းေဖာ္ ၏ ဘာကို မလိုက္နဲ႔ လဲဟု ေမးေသာအသံကို ေသခ်ာ စြာျပန္ၾကားလိုက္ရသည္။


ဤတြင္ အိပ္မက္ၿပီး၏…॥။


( က်ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္ကူးေဆာင္းအိပ္မက္မွ်သာျဖစ္၍ သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။)


ဖိုးသူေတာ္

၁၄.၁.၂၀၁၀

၁၇ နာရီ ၁၂ မိနစ္။


Photo source: Internet



Sunday, January 10, 2010

Dogs,Men and Books Reviews


ေခြးမ်ား၊လူမ်ားႏွင့္စာအုပ္မ်ား

ဒီေန႔ (၁၀.၁.၂၀၁၀) လွည္းတန္းေရာက္တာနဲ႔ ရာျပည့္စာအုပ္ဆိုင္ကေန စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္လာျဖစ္သည္။ စာအုပ္က ဆရာေက်ာ္၀င္းရဲ႕ ေခြးမ်ား၊လူမ်ားႏွင့္စာအုပ္မ်ား ဆိုတဲ႔စာအုပ္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ စာအုပ္က ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ ထုတ္ေ၀ျခင္းျဖစ္ၿပီး အုပ္ေရ ၅၀၀ ျဖင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ တြင္ ထုတ္ေ၀ျခင္းျဖစ္သည္။

စာအုပ္၏ အမွာစာတြင္ စာေရးသူ(ဆရာေက်ာ္၀င္း) က စာအုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍

၁။ ေခြးမ်ားသည္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း၊ စာေရးသူ ဘာသာျပန္ျဖစ္ေသာ၊ ေရးျဖစ္ေသာ အက္ေဆးမ်ားကို၊ စုစည္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ႐ုရွားစာေရးဆရာၾကီး အီလ်ာအာရင္ဘက္ ၏ ေခြးမ်ား အက္ေဆးကို ထိပ္တင္ထားပါသျဖင့္ ၊ ဤအမည္ကိုပင္ ေခါင္းစဥ္တပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်န္အက္ေဆးမ်ားမွာ တိုင္း(မ) မဂၢဇင္း မွျဖစ္ပါသည္။ ပင္ကိုယ္ေရးအက္ေဆးအခ်ိဳ႕ကိုလည္း ထည့္ထားသည္။

၂။ လူမ်ားမွာ၊ လူပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕၏ တစ္ပိုင္းတစ္စ ႐ုပ္ပံုလႊာတို႕ထိခ်က္မ်ားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတို႔ျဖစ္သည္။

၃။ စာအုပ္မ်ားမွာ၊ ၂၀၀၈ ေႏွာင္းပိုင္း ႏွင့္ ၂၀၀၉ ႏွစ္ဦးပိုင္းအတြင္း၊ စာေရးသူ ျမည္းစမ္းခြင့္ ရခဲ႔ေသာ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို၊ မိတ္ဆက္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္အညႊန္းဟု ဆိုင္ႏိုင္ပါလိမ္႔မည္။

ေခြးမ်ားတြင္ ထိရွၿပီး၊ လူမ်ားတြင္ဆင္ျခင္စရာအခ်ိဳ႕ရကာ၊ စာအုပ္မ်ားတြင္ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္း ဆင္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။

- ေခြးမ်ားတြင္ အက္ေဆး ၁၉ ပုဒ္ပါ၀င္သည္။
- လူမ်ားတြင္ Profiles and Interviews ၈ ပုဒ္ပါ၀င္သည္။
- စာအုပ္မ်ားတြင္ Books Reviews ၁၂ ပုဒ္ပါ၀င္သည္။

အက္ေဆးေကာင္းႏွစ္သက္သူမ်ား၊ ဆရာေက်ာ္၀င္းဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး ႏွင့္ ပင္ကိုယ္ေရးေဆာင္းပါးမ်ား ႏွစ္သက္ သူမ်ားအေနျဖင့္ ဖတ္သင့္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ညႊန္းဆိုလိုက္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ မာတိကာ အေသးစိတ္အားေဖာ္ျပထားပါမည္။

မာတိကာ
ေခြးမ်ား (Essays)

၁။ ေခြးမ်ား
၂။ ျငင္းရင္း၊ ခံုရင္း၊ ရန္ျဖစ္ရင္း
၃။ သူရဲေကာင္းတို႔ ေန၀င္ခ်ိန္
၄။ ေသာေဗဒႏွင့္ ဒုကၡေဗဒ ပူးတံု၊ ခြာတံု
၅။ သူလိုကိုယ္လို စူပါ ပါ၀ါ
၆။ တံတိုင္းေတြနဲ႔ ကမၻာ
၇။ ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ျမင္၊ အိႏၵိယ
၈။ သမိုင္းသည္ နိဒါန္းမဟုတ္၊ မ်ဥ္းၿပိဳင္မဟုတ္
၉။ သမိုင္းတစ္ေက်ာ့ ျပန္လည္ခဲ႔ၿပီ
၁၀။ စူပါ-ကာက သန္းတစ္ေထာင္
၁၁။ မိဘမ႔ဲ တိုင္းျပည္၏ အမ်ိဳးသားေရး အလြမ္းဇာတ္
၁၂။ မဂၤလာရွိေသာ ႏိုင္ငံေရး
၁၃။ဆင္းရဲမႈေထာင္ေခ်ာက္
၁၄။ သေဘာကြဲလြဲမႈ အႏုပညာ
၁၅။ တစ္ခုေသာ ေႏြဦး၏ ေလ႐ူးႏွယ္ အေတြးမ်ား
၁၆။ သေျပရႊက္ေရ၊ ဆည္းဆာအလြမ္း
၁၇။ ဇရာ၊ သမၻာ၊ ေ၀ဒနာႏွင့္ အလွကို ရွာၾကည့္ျခင္း
၁၈။ မႏၱေလး ေဆးေက်ာင္းေဘးက ပါရီကဖီးဆိုင္အိပ္မက္
၁၉။ ေရႊအျမဳေတ၊ ေပၚျပဴလာႏွင့္ ေရာက္တက္ရာရာအေတြးမ်ား

လူမ်ား (Profiles and Interviews)

၂၀။ လြတ္လပ္မႈ ခ႐ုဆိတ္တာ
၂၁။ ႏိုဘယ္ဆုရွင္၏ ဒရမ္မာဇာတ္လမ္း
၂၂။ အစိမ္းေရာင္သူရဲေကာင္းမ်ား
၂၃။ အေျပာင္းအလဲႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈ
၂၄။ သမိုင္းထဲက လူႏွင့္ စကားေျပာျခင္း
၂၅။ အိုင္ဒီအိုလိုဂ်ီသားေကာင္ေလာ- သမိုင္းတရားခံေလာ
၂၆။ သူတို႔ သံုးေယာက္ ( သုိ႔မဟုတ္) ၂၀၀၉ ကမၻာစီးပြားေရး ကံၾကမၼာကို စီရင္ဆံုးျဖစ္ၾကမည့္ သူမ်ား
၂၇။ ဟူက်င္ေတာင္ (သို႕မဟုတ္) ေလွ်ာ့တြက္မရေသာ မာလိမ္မွဴး

စာအုပ္မ်ား (Books Reviews)

၂၈။ နဂါးႏွင့္ဆင္ ဆင္ႏွင့္နဂါး
၂၉။ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရး၏ ဂဲၾသေမၾတီ
၃၀။ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အံ့ဖြယ္ခုႏွစ္ပါး မထင္မွတ္ေသာ ႐ိုက္ခ်က္မ်ားႏွင့္
၃၁။ စာႏွစ္အုပ္၊ ေခတ္ၿပိဳင္သမိုင္းႏွင့္ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးတူ႐ူခ်က္မ်ား
၃၂။အိပ္မက္မ်ား၏ နိဂံုးေလာ၊ အိပ္မက္ဆိုးကို ျပန္ေဖာ္ျခင္းေလာ
၃၃။ ေကာင္းတဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္၊ ဆိုးတဲ႔အရင္းရွင္စနစ္ႏွင့္.....
၃၄။ အိုဘားမားစန္းႏွင့္ လစ္ဘရယ္လိႈင္း
၃၅။ သမိုင္းဆရာရဲ႕ အသျပာခရီး
၃၆။ သားအဖႏွစ္ေယာက္၊ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္းႏွင့္ စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲ
၃၇။ အေမရိကန္လြန္ ကမၻာ
၃၈။ ဟန္တင္ဟန္ႏွင့္ တတိယလိႈင္း
၃၉။ ႏွစ္ကူးတြင္ စစ္သားေဟာင္းၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ ျပန္ေတြ႕ျခင္း

ေလးစားစြာျဖင့္...

ဖိုးသူေတာ္
၁၀.၁.၂၀၁၀
၂၀နာရီ ၁၅ မိနစ္

Photo Source : Internet


Saturday, January 2, 2010

First days of 2010


First day of 2010


12:00 AM - ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ႏွစ္သစ္ဆိုျပီး မေအာ္လိုက္ဘူး။ သီခ်င္းဆိုေနလို႔ျဖစ္မယ္။

1:00 AM - သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တူတူ သီခ်င္းဆိုေနၾကတယ္။ ကိုေက်ာ္ေဇယ် ဆိုင္ေရွ႕မွာ။

1:30 AM - သီခ်င္းဆိုျပီး သိမ္းဆည္းျပီး အင္တာနက္ ခဏသံုးတယ္။

2:00 AM - အိပ္ခ်င္လာလို႔ အိပ္လိုက္တယ္။ ထိုင္ႏိုင္စြမ္းလည္း မရွိေတာ့ဘူး။

10:10 AM - အိပ္ယာက ႏိုးလာတယ္။ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ရံုးကိုလာတယ္။

11:30 AM - ရံုးေရာက္တယ္။ ဗိုက္ဆာတာနဲ႔ အေစာၾကီးထမင္းစားလိုက္တယ္။

12:00 PM - ထမင္းစားျပီး အင္တာနက္သံုးလိုက္တာ ၁ နာရီထိုးသြားတယ္။ ညက အရွိန္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုက္လို႔ သြားအိပ္လိုက္တယ္။


1:15 PM ~ 3:00 PM - အိပ္လိုက္တာ ၃ နာရီမွ ႏိုးတယ္။ ခ်ိန္းထားတာေလး တစ္ခု ရွိလို႔အင္တာနက္ခဏသံုးျပီ ခ်ိန္းထားတဲ႔ ရွိကိုလာတယ္။

4:15 PM - ေျမနီကုန္း ေရာက္တယ္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္တယ္။

5:30 PM - လွည္းတန္းသြားတယ္။ စာေရးကိရိယာေတြ၀ယ္တယ္ ။ မ၀ယ္တာၾကာလို႔လားမသိဘူး ေစ်းေတြၾကီးလိုက္ တာ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြက္ ပထမဦးဆံုး စာအုပ္ ၂ အုပ္၀ယ္တယ္။ ေမာင္ေျမမွဴးေရးတဲ႔ ေျမြေျခသံ (ပထမအၾကိမ္) နဲ႔ ျမသန္းတင့္ ေရးတဲ႔ မမ (တတိယအၾကိမ္) ။

7 : 00 PM - ရံုးကိုျပန္လာတယ္။ ရံုးျပန္ေရာက္ေတာ့ သတင္းတစ္ခုက ဆီးၾကိဳေနတယ္။ ဆိုဒ္ထဲကဖုန္း ၅ခါ တိတိ ဆက္ေၾကာင္း။ အေရးၾကီးသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းလာပါရန္တဲ႔။ တစ္ေန႔လံုး အလုပ္မလုပ္တာ ည ၇နာရီ ေက်ာ္မွ ဆိုဒ္ထဲေျပးရတယ္။ လိုငန္းလိုအပ္ခ်က္အရအျပီးတိုင္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ေသာ္လည္း ခုထိ အေျခအေနမေကာင္းေသးဘူး။ ေစာေစာ ထျပန္သြားရဦးမယ္။

11:30 PM - ဆိုဒ္ထဲကျပန္ထြက္လာႏိုင္ျပီး အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ ည၁၂ ထိုးခါနီးေနျပီ။ ဗိုက္ထဲမွာ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္ ကတည္းက စားထားေသာ ထမင္းသာရွိသည္။ ညေန ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ေသာက္ ထားတာပဲ ရွိသည္။ လြန္မင္းစြာ ဆာေနေသာ္လည္း အစာလြန္သြားသျဖင့္ ၾကာဆံျပဳတ္တစ္ပြဲ၊ မိုင္လို တစ္ခြက္ျဖင့္ သာ တင္းတိမ္လိုက္သည္။

ဤတြင္ ၂၀၁၀ ဇန္န၀ါရီလ ၏ ပထမဆံုးရက္ တစ္ရက္တာ ျပီး၏။ ဒီစာေရးေတာ့ ၂
ရက္ေျမာက္ျဖစ္ေနသည္။ အားလံုးပဲ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ အျဖာျဖာ ျဖစ္ၾကပါေစေသာ၀္။


ဖိုးသူေတာ္
၂.၁.၂၀၁၀
၀ နာရီ ၅၅ မိနစ္

Photo source : Internet