လူငယ္ႏွင့္စိတ္ေလျခင္း
လူငယ္ႏွင့္စိတ္ေလျခင္း ဆိုသျဖင့္ လူငယ္ထုတစ္ရပ္လံုးကို ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္နီးစပ္ေသာ လူငယ္မ်ား စိတ္ေလတက္သည့္ အခါမ်ားကို ေျပာလိုခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း တစ္ခါတစ္ရံစိတ္ေလေလေနတက္ပါသည္။ လူမ်ားဘာေၾကာင့္ စိတ္ေလရလဲဆိုလွ်င္ အဓိကအခ်က္မွာ မယ္မယ္ရရ လုပ္စရာအလုပ္တစ္ခုမရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ မယ္မယ္ရအလုပ္ဆို၍ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းတက္၊ ၀န္ထမ္း ႐ံုးသြား သည္မ်ားကိုေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ဒီကိစၥမ်ားက ပံုမွန္လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္းပံုမွန္တက္ျပီး တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ေလခ်င္ ေလေနတက္ပါသည္။ ၀န္ထမ္းမ်ားလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း အလုပ္မွန္မွန္တက္ေနေသာ္လည္း စိတ္ေလခ်င္ ေလေနတက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ၾကျခင္းမွာထိုအတိုင္းျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုသည္မွာ ဒီစာကို ဖတ္မိသူမ်ားအနက္ အခ်ိဳ႕က သိေကာင္းသိလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ သူ႕အလုပ္အကိုင္ သူ႕အရည္အခ်င္းမ်ား ႏွင့္ ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ နယ္မွ ေန၍ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေန သူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ သူတို႔ အားလံုးတြင္ ကိုယ္စီရည္မွန္းခ်က္မ်ား ကိုယ္စီရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တခါတရံတြင္ မယ္မယ္ရရ လုပ္ကိုင္စရာမရွိျဖစ္ေနေသာအခါ စိတ္ထဲတြင္ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္တက္ပါသည္။ အဆိုးဆံုးက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းကို မသိေအာင္ျဖစ္သြား တက္ပါသည္။ ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သည့္ မယ္မယ္ရရဆုိသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆံု၍ တစ္ေနရာရာသြားျခင္း၊ တစ္ခုခု လုပ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တစ္ခုခု အေၾကာင္းေျပာခ်င္းမ်ား လည္းပါပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဲ႔သည္လို အေနအထားမ်ားကို မျဖစ္သည့္ အခါ စိတ္ေလျခင္း အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားပါသည္။
တစ္ရက္က ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ ထိုသို႔ စိတ္ေလသည့္ အေနအထားကို ေရာက္သြားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္စရာ ကိုင္စရာ အလုပ္ကလည္းမရွိ။ စိတ္ညစ္စရာ မ်ားကလည္း ရွိေန။ ဒီၾကားထဲ ေတြ႔ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကလည္း ျပန္သြားေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေရာင္ေတာင္ေတာင္ က်န္ခဲ႔ပါသည္။ သံုးေယာက္စလံုး ဘယ္ကိုမွန္းမသိေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေလွ်ာက္ေနၾကပါသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္လည္း မေျပာၾကပါ။ ေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေမးေသာအခါမွ မသိဘူးေလဟု႔ ေျဖၾကပါသည္။ အဲ႔ဒါနဲ႔ပဲ နီးစပ္ရာ ကုန္တိုက္ထဲ၀င္ ေလွ်ာက္ၾကည့္၊ ျပီး ေနာက္ကုန္တိုက္ တစ္ခုကိုသြားၾကပါသည္။ ေနာက္၀င္သည့္ ကုန္တိုက္တြင္ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ ရွိပါသည္။
ထိုအခါၾကမွ အဲ႔ဒီစာအုပ္ဆိုင္ထဲ ၀င္ျပီး ေမႊၾကပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ထဲ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ေရာက္သြားပီး ေသာအခါ စိတ္ေလေနသည့္ စိတ္မ်ားေပ်ာက္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္မ်ားကို လိုက္ျမည္းပါသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ေျပာၾကဆိုၾက ေဆြးေႏြးၾကရင္းနဲ႔ ျပန္လည္ျပီး ေနရထိုင္ရတာေကာင္းသြားပါသည္။
စာအုပ္ဆုိင္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္၀ယ္လာခဲ႔ပါသည္။ ထိုကုန္တိုက္မွ ထြက္လာျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာ္ဖီဆိုင္သြား ေကာ္ဖီေလးေသာက္ ေအးေဆးစကားေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အင္တာနက္ေလးဘာေလး သံုးျဖစ္ၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္အဓိက ေျပာလိုသည္မွာ ထိုသို႔ မိမိကိုယ္တိုင္ စိတ္ေလသည့္အေနအထားႏွင့္ ၾကံဳလာသည့္ အခါ ေစာေစာကေရးခဲ႔သလို ကုန္တိုက္မ်ား သို႔မဟုတ္ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားသို႔ သြားလိုက္ပါ။ ထုိ႕ေနာက္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားေအာင္ စိတ္မ်ားကို ထိုစာအုပ္သို႔မဟုတ္ ကုန္ပစၥည္းမ်ားစီသို႔ လႊတ္ထားလိုက္ပါ။ ထိုအခါ အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ စိတ္မ်ား နဂိုအေနအထားသို႔ ျပန္ေရာက္လာပါလိမ္႔မည္။ စကားေျပာစရာ သူငယ္ခ်င္းပါလာလွ်င္ သာ၍ပင္ေကာင္းပါေသးသည္။ စာအုပ္စိတ္မ၀င္စားပါက သီခ်င္းေခြေရာင္းသည့္ ဆိုင္မ်ားတြင္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ သီခ်င္းေရြး၊ သီခ်င္းျမည္းရင္းနဲ႔ လည္းစိတ္အနည္းေျပျပီး ေကာင္းသြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႔အားျဖင့္ စိတ္ေလျခင္းမ်ားကို ေဖ်ာက္ႏိုင္မည္ဟု႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ရံဖန္ရံခါ စိတ္ေလျခင္မ်ားကို ေျပာလိုခ်င္းျဖစ္ပါသည္။ အျမဲတမ္းလိုလို စိတ္ေလေနေသာ ကိစၥမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္လည္းမေျပာတက္ပါ။ စိတ္ပညာကြၽမ္းက်င္သူမ်ားကေတာ့ ေျပာေကာင္းေျပာပါလိမ္႔မည္။ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ဖိုးသူေတာ္
၁၈.၈.၀၈ ( ၂၃ နာရီ ၅၂ မိနစ္)
No comments:
Post a Comment