အဲ့ဒီေန႔က
ေကာင္းကင္ၾကီးက မ်က္ႏွာညိဳမဲ
အံေတြကိုတင္းတင္းၾကိတ္..
ျပီးေတာ့ ေၾကေၾကကြဲကြဲ
ငိုခ်လိုက္တယ္.
အဲ့ဒီေန႔က
ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြကို ခံယူ
ဇာတ္သိမ္းခန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးတီးလံုးကိုနားေထာင္
ျပန္မလွည့္တဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
အင္းလ်ားရဲ႕ ကန္ေဘာင္ကေန
ေက်ာခိုင္းလာတယ္…..
အဲဒီေန႔က
၀ိုင္တစ္ခြက္ကို မေသာက္ေပမယ့္
၀ီစကီအရက္ကိုေတာ့ေသာက္ခဲ့တယ္
စာတစ္အုပ္ကို မဖတ္ေပမယ့္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေတာ့ ေရးလိုက္တယ္….
အဲဒီေန႔က
ေတာ္ေတာ္မမူးေပမယ့္ အေတာ္ထူးတယ္
အသံမထြက္ေပမယ့္ ရင္ထဲက ႐ိႈက္ငိုတယ္
ဟန္မပ်က္ေပမယ့္ မယိုင္ေအာင္ထိမ္းထားတယ္
အၾကံမထြက္ေပမယ့္ ဒီကဗ်ာကိုေရးလိုက္တယ္….။
ဖိုးသူေတာ္
1 comment:
အဲ႔ဒီေန႔က
ဘေလာ႔တကာ၀င္လည္ရင္း
ဖိုးသူေတာ္ရဲ႔ကဗ်ာေလးကို
တကယ္ကို တစ္ခုခု ျမင္ေယာင္ရင္း
ဖတ္လိုက္မိတယ္
Post a Comment