တိမ္

၁၀တန္းတုန္းက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္သင္ခဲ႔ရတယ္။ Cloud Zoo တဲ႔။ေရးတဲ႔သူက NormaGillettပါ။အဲဒီမွာကဗ်ာဆရာကတိမ္ေတြကိုၾကည့္ျပီးပံုစံေတြေျပာတယ္။
ေ၀လငါးပံု၊ေျမြပံုအစ႐ွိသျဖင့္ေပါ႔။ကၽြန္ေတာ္လဲတစ္ခါတစ္ခါအဲ႔လိုပဲတိမ္ေတြကို
ေမာ႔ၾကည့္ျပီးပံုစံေတြေဖာ္ဖူးတယ္။အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ႔။တိမ္ေတြကိုၾကည့္ရတာ
ေျပာျပလို႔မရတဲ႔ခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုခံစားရတယ္။သူတို႔ကိုအၾကာၾကီး
ၾကည့္ေနရင္သူတို႔ေ႐ြ႕သြားသလိုကိုယ္ပါလိုက္ေ႐ြ႕သြားတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါအတိတ္ဆီ…
တစ္ခါတစ္ခါအနာဂတ္ဆီ….
ဒါေပမဲ႔ေကာင္းကင္မွာတိမ္မ႐ွိပဲ
ၾကည္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးပဲျဖစ္ေနရင္ ေတာ့ဟာတာတာနဲ႔…တစ္ခုခုလိုေနသလိုလို..
တိမ္ၫိုတိမ္မဲၾကီးေတြနဲ႔
ၫုိတိုတိုတိမ္ေတြ အလိပ္လိပ္အမ်ားၾကီးျဖစ္ေနရင္ေတာ့
စိတ္ထဲမွာအံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ မသက္မသာခံစားရတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ကံေကာင္းရင္တိမ္ေတာက္တာေတြဘာေတြျမင္ရတယ္။ေန၀င္ခါနီး တိမ္ေတာင္ေတြေနာက္မွာေနမင္းၾကီးကလင္းေနတယ္..ဒါေပမဲ႔မျမင္ရဘူး။
အေ႐ွ႕ကတိမ္ကအရမ္းလွတာ။အဲဒါမ်ိဳးေတြေပါ႔။ေနေရာင္ျခည္ေတာက္ေတာက္..
ေကာင္းကင္ျပာျပာမွာတိမ္ျဖဴုျဖဴေတြေထြးလိုက္ေထြးလိုက္သြားေနတာကိုျမင္ရင္
အရမ္းေပ်ာ္တယ္အရမ္းသေဘာက်တယ္။CloudZoo ဆိုတဲ႔ကဗ်ာေလးကိုေရးေပးလိုက္တယ္။

Cloud Zoo

I thought I saw a cloud whale

Sail through a sea of blue:

It changed into an elephant

Of most unusual hue,

And even as I marveled,

It split itself in two.

I watched a long white serpent

Winding its cloudy way,

To pounce upon a cloud frog

That unsuspecting lay.

The little frog became a bird

And slowly flew away.

All afternoon I watched them,

Such magic as they Knew!

I saw a white rhinoceros,

And white flamingos, too,

Till evening shut her deep blue tent

Over my private zoo.

[Norma Gilett]