ညခင္းအိမ္အျပန္
နီယြန္မီး ေတာက္ေလွ်ာက္
ထြန္းထားတဲ႔ လမ္းမ
ခ်စ္သူေပးတဲ႔ အိုင္ေပါ့တစ္ဖက္
ထီးတစ္လက္ကိုဆြဲလို႔
အိမ္အျပန္ညခင္း
လ မလင္းပဲ ျပန္ခဲ႔တယ္…
အေတြးေတြ ျပန္႔က်ဲ
ကဗ်ာပန္းခင္းထဲ
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း …
ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ ပြင့္လိုက္တယ္..
နက္ဖန္နံနက္ ခ်စ္သူအတြက္
အျပာေရာင္ညရဲ႕ ႏွင္းဆီ
သူ႔ေခါင္းမွာပန္ဖို႔ ခံစားလို႔ဖြဲ႔ဆို
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပြင့္လိုက္တယ္..
ခ်စ္သူရယ္ တစ္ေန႔လံုး
ႏွင္းဆီကဗ်ာရနံ႔
ရပါေစ…….
ဖိုးသူေတာ္ ( ၁.၁၀.၀၈)
ေရးထားတာၾကာျပီ။ ဘေလာ့ဂ္မွာ မတင္ျဖစ္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။
ဖိုးသူေတာ္(၂၁.၁၁.၀၈)
လက္တေလာ ေရာက္တက္ရာရာမ်ား
ဘေလာဂ္႔မေရးျဖစ္တာ အေတာ္ေတာင္ၾကာသြားျပီ။ မေရးျဖစ္ေပမဲ႔လည္း ဖတ္ေနၾကဘေလာ့ဂ္ေတြဆီကိုေတာ့ သြားဖတ္ျဖစ္တယ္။ ခု ရက္ပိုင္းေတြ အလုပ္မအားတာေကာ လူကက်န္းမာေရးမေကာင္းတာေတြေရာ ေရာေနလို႔ စာေရးဖို႔ ကဗ်ာေရးဖို႔ စိတ္က မေရာက္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ေလး အားတာနဲ႔ မတင္ျဖစ္တဲ႔ ပို႔စ္ေတြအတြက္ တင္မလို႔ စာေလးဘာေလးေရးမလား စဥ္းစားမိတယ္။
ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္အေၾကာင္းေတြကလည္း ဟိုကၾကားဒီကၾကားနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာစရာမရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူမခ်မ္းသာေပမဲ႔ စိတ္ေတာ့ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ ကိုယ္နဲ႔ စေတာ့က္ရွယ္ယာတို႔ ဘာတို႔ေတြက ဒိုက္႐ိုက္ၾကီးမသက္ဆိုင္ေပမဲ႔ အဲ႔ဒါေတြ က်တဲ႔ အတြက္ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးေတြက ကိုယ္ေတြဆီကိုပါ ဂရက္႐ိုက္ခက္လာႏိုင္ပါတယ္။ စကၤာပူမွာလည္း စီးပြားေရးေတြက်ဆင္းေနေၾကာင္း ေျပာေနၾကေပမဲ႔လည္း တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စကၤာပူကိုသြားေနတဲ႔သူေတြ အမ်ားၾကီးကို ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။
အရင္အျမဲဆံုျဖစ္ေနၾက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လည္း သြားမဆံုျဖစ္တာၾကာျပီ။ သူတုိ႔ကလည္းမအားတာေတြ ဘာေတြျဖစ္၊ ကိုယ္ကလည္း မအားဆိုေတာ့ မေတြ႔ျဖစ္ၾကဘူး။ က်န္းမာေရးမေကာင္းဘူးဆိုတာကလည္း ေနပူပူကြင္းျပင္ၾကီးထဲမွာ တစ္ေန႔ကို ၂ မိုင္ခြဲ ၃ မိုင္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရေတာ့ ဘယ္ကလာ ေကာင္းႏိုင္ေတာ့မလည္း။ ကိုင္ရိုက္ထားသလို တစ္ကိုယ္လံုးနာက်င္၊ မ်က္ရည္ပူေတြက်၊ စီးေနက် ဖိနပ္က ေပါက္၊ ေျခေထာက္မွာ ဖိနပ္အပူေၾကာင့္ အပူနာလို အနာေတြျဖစ္၊ ျပည္တည္ခ်င္သလိုလိုနဲ႔ ေပါင္မွာ အက်ိတ္ျဖစ္၊ ေဆးေသာက္လိုက္၊ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္နဲ႔ပဲ လံုးျခားလိုက္ေနတယ္။ ေတာ္ေသးလို႔ အနာေတြ ေပ်ာက္ကုန္တာ။ ဒါေတာင္ က်န္ခ်င္ေသးတယ္။
ဒီဇင္ဘာေရာက္ရင္ ေက်ာင္းက ျပန္တက္ရေတာ့မယ္။ တက္ျဖစ္မတက္ျဖစ္က ခုထိကို ေရေရရာရာ မရွိေသးဘူး။ လူက ကိုယ့္ဟာကို မပိုင္သလို ျဖစ္ေနတယ္။ အလုပ္နဲ႔ကလည္း ျပတ္လို႔မရ၊ ေက်ာင္းပညာေလးလည္း တက္ခ်င္ဆိုေတာ့ တြဲသာ လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ ၂ ဆ ၃ ဆ ပင္ပန္းခံရဦးမယ္။ ဒီလိုပါပဲ ဘ၀ဆိုတာ ပင္ပန္းခံရမယ္လို႔ေျပာၾကေပမဲ႔ တကယ္လုပ္ၾကည့္ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ကုန္ျမန္လိုက္တာ လူကိုေစာင့္တယ္ရယ္လို႔ကို မရွိဘူး။ သူ႕ကိုအမွီလိုက္ေနရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ နက္ဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းရဦးမွာပဲေလ.။။
ဖိုးသူေတာ္ ( ၂၁.၁၁.၀၈)
