Monday, October 19, 2009

အဂါးမွသည္ ဘိကလိုင္ဆီသို႔


အဂါးမွသည္ ဘိကလိုင္ဆီသို႔

၁၇.၁၀.၂၀၀၉ စေနေန႔မနက္ ၅ နာရီခြဲ…

ႏႈိးစက္ေၾကာင့္ ႏိုးလာျခင္း မဟုတ္ပဲ အေစာၾကီးကတည္းကႏိုးေနျပီး ႏႈိးစက္ျမည္မွထမည္ဟုဆံုးျဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ႏိႈးစက္ျမည္ေသာအခါ ထလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ျပီး လိုအပ္တာမ်ားျပင္ဆင္ျပီး ထြက္လာေတာ့ ၆ နာရီထိုး ေနျပီ။ အင္းစိန္ဘက္တြင္ေနေသာ ခရီးစဥ္တြင္လိုက္မည့္ သူငယ္ခ်င္းအားသြားေခၚလိုက္သည္။ သူတို႔အား အင္းစိန္ေစ်းေရွ႕တြင္ ေစာင့္ေနစဥ္ အနီးအနား ေက်ာင္းတိုက္မ်ားမွ ျဖစ္ဟန္တူေသာ ရဟန္းသံဃာကိုရင္ အပါး ၆၀ ၏ ညီညီညာညာ ဆြမ္းခံထြက္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရ၍ စိတ္တြင္ ေအးခ်မ္းမႈႏွင့္ ၾကည္ႏႈးမႈျဖစ္ရသည္။ ကိုယ္ကလည္း အလွဴအတန္းသြားလုပ္မည့္ ခရီးသြားဖို႔ ထြက္လာသည္ဆိုေတာ့ မဂၤလာက်က္သေရရွိျမင္ကြင္းမ်ိဳး ျမင္ရသည္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာလွပါသည္။

၇ နာရီတြင္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာ စာအုပ္ဆိုင္မွ စာအုပ္မ်ားကို ကားျဖင့္သယ္၍ ဇတ္ဆိပ္သို႔ေရာက္လာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဒလမွ တြံေတးသို႔ လိုင္းကားျဖင့္ စာအုပ္မ်ား တင္၍ ထြက္လာရာ မနက္ ကိုးနာရီေလာက္တြင္ တြံေတးဆိပ္ကမ္းသို႔ ေရာက္ပါသည္။ အသင့္ေစာင့္ၾကိဳေနေသာ အဂါးရြာမွစက္ေလွသမားမ်ား၊ ေက်ာင္းပညာေရးေကာ္မတီဥကၠဌ ႏွင့္ ဆရာမ တစ္ေယာက္အား ေတြ႔ရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္မ်ားကို စက္ေလွေပၚသို႔ေရႊ႕ေျပာင္းျပီး တြ႔ံေတးမွ အဂါးအုပ္စု အဂါးရြာဆီသို႔ ထြက္လာခဲ႔ပါသည္။ လမ္းခရီးစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ရာသီဥတု သာသာယာယာႏွင့္ စက္ေလွလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ရွိပါသည္။

ခရီးစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ သံုးေခါက္ေျမာက္ခရီးစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ မအူပင္ခရိုင္၊ အဂါးအုပ္စုရွိေက်းရြာမ်ားမွ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားအား စာအုပ္ႏွင့္ စာေရးကိရိယာမ်ားကို ေစတနာရွင္အလွဴရွင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ေထာက္ပံ႔ေပးေ၀ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဂါးအုပ္စုတြင္ ေက်းရြာငါးရြာရွိပါသည္။ က်ံဳၾကိဳက္၊ အဂါး၊ စကားလြန္း၊ ေညာင္ေခ်ာင္း ႏွင့္ ဘိကလိုင္တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီေန႔ အဂါးႏွင့္ ဘိကလိုင္ ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားအား စာအုပ္ႏွင့္ စာေရးကိရိယာ မ်ားလာေရာက္လွဴဒါန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အဂါးကို အရင္၀င္သည္။ အဂါးကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၁၁ ခြဲေနျပီ။ ထမင္းစားျပီးမွ အဂါးရြာ အေျခခံပညာမူလတန္း ေက်ာင္းကို သြားပါသည္။ ေက်ာင္းကေလးမွာ မူလတန္းပညာသင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ စုစုေပါင္း ၁၇၀ ရွိပါသည္။ ေက်ာင္းသာ ၁၇၀ အား စာအုပ္တစ္ေယာက္ ၁ ဒါဇင္၊ ခဲတံ ၁ ေခ်ာင္း၊ ေပတံ ၁ ခု ၊ ခဲဖ်က္ ၁ တံုးစီေပးအပ္ပါသည္။ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးမ်ားအား ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းစာအုပ္ ၄ အုပ္ထပ္ေပးပါသည္။ စတုတၳတန္းေက်ာင္းသားမ်ားအား ေဘာပင္အျပာ တစ္ေခ်ာင္းစီေပးပါသည္။ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာ၊ဆရာမ အင္အား ၅ ေယာက္ရွိရာ ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအတြက္ ေဘာပင္အနီမ်ားလည္း ေပးအပ္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆရာမမ်ားရပ္မိရပ္ဖမ်ားႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျပီး အဂါးမွ စကားလြန္းရြာသို႔ ထြက္လာပါသည္။



အဂါးအေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္း

အဂါးမွ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေလးမ်ား

စာအုပ္မ်ားစီစဥ္ေနပံု

လွဴဒါန္းမည့္ စာအုပ္မ်ား

ကေလးငယ္မ်ား စာအုပ္ယူရန္ တန္းစီေနစဥ္

တစ္ဦးခ်င္းစီအား ေပးေ၀ေနပံု

ေက်ာင္းသံုးစာေရးကိရိယာမ်ား

အဂါးမူလတန္းေက်ာင္းႏွင့္အမွတ္တရ

စကားလြန္းရြာမွ စာအုပ္မ်ားသြားေရာက္လွဴဒါန္းမည့္ ဘိကလိုင္ရြာသို႔ ေျခလ်င္ခရီး ၁ မိုင္ခြဲ သာသာေလာက္ သြားရပါသည္။ ဘိကလိုင္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အားလံုးပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေသာ္လည္း မနားပဲ စာအုပ္မ်ားအား ခြဲတမ္းခ်၍ တခါတည္းေပးေ၀ပါသည္။ ဘိကလိုင္ အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေပါင္း ၄၂ ေယာက္ရွိပါသည္။ အဂါးမွာကဲ႔သို႔ စာအုပ္ႏွင့္ စာေရးကိရိယာမ်ား ေပးအပ္လွဴဒါန္းျပီး ေနာက္ ဘိကလိုင္ရွိ အိမ္တအိမ္မွ ေဒသထြက္ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ားျဖင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးပါသည္။

ဘိကလိုင္ အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္း

စာအုပ္မ်ားေပးရန္စီစဥ္ေနပံု

စာအုပ္ေပးေ၀ေနစဥ္

သူဘာမ်ားစဥ္းစားေနပါလိမ္႔...

ဘိကလိုင္မွ ဧည့္ခံေသာ ေဒသထြက္သီးႏွံမ်ား.. း)

ဘိကလိုင္မွ ျပန္လာေတာ့ ညေန ၄ နာရီထိုးေနျပီျဖစ္သည္။ ဘိကလိုင္ႏွင့္ တြံေတး စက္ေလွ ၂ နာရီခန္႔စီးရပါမည္။ အမွန္မွာ ညအိပ္မည္ဟု ရည္မွန္းထားေသာ္လည္း အလုပ္ခြင့္ရက္အခက္အခဲေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနသည့္ၾကားမွ ေန႔ခ်င္းျပန္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စက္ေလွစီးလာရာ အခ်ိန္ ၁ နာရီ သာသာခန္႔ေလာက္တြင္ စက္ေလွ အင္ဂ်င္မွ ေထာက္ခနဲ႔ ျမည္၍ စက္ေလွ ထိုးရပ္သြားပါသည္။ ဘာျဖစ္တာလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ခ်ိန္းျပတ္၍ ေရထဲက်သြားသည္ဟုေျဖသည္။ အခ်ိန္က ညေန ၅ နာရီထိုးေနျပီျဖစ္သည္။ ခရီးက ေနာက္ထပ္ ၁ နာရီစာက်န္ေသးသည္။ သို႔ႏွင့္ အနီးဆံုး က်ံဳလမု ဆိုေသာ ရြာေလးသို႔ ေမွ်ာ၍ ေလွအားကပ္ထားျပီး ထိုရြာမွ ေလွတစ္စီးအား အကူအညီေတာင္း၍ နီးစပ္ရာ တြင္ခံုရွိေသာရြာသို႔သြား၍ ခ်ိန္းအသစ္လုပ္ရပါသည္။ ဘိကလိုင္ရြာမွသူမ်ားကေတာ့ အကယ္၍စက္ေလွျဖင့္ အဆင္မေျပေတာ့ပါက ေရွ႕တစ္ရြာတြင္ တြံေတးထိ ဆိုင္ကယ္လမ္းေပါက္၍ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ျပန္ႏိုင္ေၾကာင္း အၾကံျပဳပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၁နာရီ အတြင္း ျပင္ဆင္ျပီး၍ က်ံဴလမု မွ ထြက္လာေတာ့ ၆ နာရီ ျဖစ္ေနသည္။ ေနကလည္း အေစာၾကီး၀င္သျဖင့္ အေမွာင္ထုက ခပ္ျမန္ျမန္ေရာက္လာသည္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ ရိုးေလးထဲမွ တြံေတးသို႔ ျပန္လာရာ ည ၇ နာရီေက်ာ္မွ ေရာက္ပါသည္။

တြံေတးေရာက္၍ လိုင္းကားမ်ား မရွိေတာ့ေသာအခါ ဒလဘက္ကမ္းထိ တကၠစီငွားရပါသည္။ ဤသို႔ အဆင့္ဆင့္ျပန္ခဲ႔ရာ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ည ကိုးနာရီခြဲျဖစ္ေနသည္။ လူအနည္းငယ္ ပင္ပန္းေသာ္လည္း ဤခရီးစဥ္ေလးသည္ ေအာင္ျမင္ ပီတီျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ခရီေလးျဖစ္ခဲ႔သည္။ ဤသို႔ ေက်းရြာငယ္ေလးမ်ားမွ ကေလးသူငယ္မ်ား၏ ပညာေရးကို ေထာက္ပံ႔မႈေပးေသာ လုပ္ငန္းသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ လုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ခ်ိဳ႕တဲ႔၍ ပညာမသင္ႏိုင္၊ စာအုပ္စာေရးကိရိယာ မျပည့္စံု၍ ပညာမသင္ႏိုင္စသည့္ အျဖစ္မ်ားကို မလိုလားပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ တက္ႏိုင္သေလာက္ လက္လွမ္းမွီရာ ေဒသမ်ားအား ယခုကဲ႔သို႔ သြားေရာက္ေထာက္ပံ႔ေပးေ၀ခ်င္ပါသည္။ ေထာက္ပံ႔ေပးေ၀ႏိုင္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားပါသည္။ ေစတနာရွင္၊အလွဴရွင္မ်ားကိုလည္းမ်ားစြာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ေစတနာရွင္မ်ား၏ အလွဴေငြမ်ားမရွိလွ်င္လည္း ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ယခုသြားေရာက္လွဴဒါန္းေသာ မအူပင္ခရိုင္ အဂါးအုပ္စုရွိ ေက်းရြာစုစုေပါင္း ငါးရြာမွ ေလးရြာအား ေပးလွဴျပီးျဖစ္သည္။ ထိုအုပ္စု အတြက္ ရြာတစ္ရြာက်န္ေနပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရြာအား လာမည့္ ဒီဇင္ဘာလ တြင္သြားေရာက္ ေပးအပ္လွဴဒါန္းမည္ဟု႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားပါသည္။ ေက်ာင္းသားဦးေရ (၁၅၀)ခန္႔ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းလိုေသာ ေစတနာရွင္မ်ား ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ မည္ကဲ႔သို႔လွဴဒါန္းခ်င္သည္ကိုပါ ေျပာျပႏိုင္ပါသည္။ ဆက္သြယ္ရမည့္အီးေမးလ္လိပ္စာက mmaung07@gmail.com ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လိုက္ပါႏိုင္ပါသည္။

ထိုကဲ႔သို႔ မိမိတို႔တက္ႏိုင္သေလာက္ ပညာေရးေထာက္ပံ႔မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။

ဖိုးသူေတာ္ (၁၈.၁၀.၂၀၀၉)


တိမ္တမွ်င္ အေတြးတစ္စ

တိမ္တမွ်င္ အေတြးတစ္စ

ဆည္းဆာခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မၾကာမီေန၀င္ေတာ့မည္။ ေကာင္းကင္၏ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားသည္ လိေမၼာ္ေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ တိမ္မ်ားျဖင့္ လွပေနသည္။အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ငွက္ကေလးမ်ားလည္း ဟိုတစ္စုသည္တစ္စုျဖင့္ ပ်ံ၀ဲေနၾကသည္။ အိပ္တန္းသို႔ျပန္ရန္အတြက္ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ျမစ္ျပင္သည္ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားျဖင့္ လႈပ္ရွားသက္၀င္ေနသည္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေမွ်ာပါေနေသာ ေဗဒါ အစုစုတို႔သည္လည္း ျမစ္ျပင္၊လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ကာရံညီစြာ ေမွ်ာပါေနသည္။ ေလွဦးထိုးခြဲ၍ ဖြာက်ေနေသာ ေရဖြားမ်ားသည္ပင္ ၾကည့္၍ေကာင္းေနသည္။ အင္ဂ်င္စက္သံက မွန္မွန္ထြက္ေပၚေနသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္အာရံုမ်ားက နီးနီးေ၀းေ၀းပ်ံ႕လြင့္ေနေသာေၾကာင့္ အင္ဂ်င္သံထြက္ေပၚေနသည္ကို သတိမထားမိေခ်။ သို႔တည္းမဟုတ္ နားမ်ားက အလိုအေလ်ာက္ အင္ဂ်င္သံကို ဥပကၡာျပဳထားျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။

လူ႕ဘ၀ဟူသည္ ၀ါက်င့္က်င့္ျမစ္ျပင္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုျမစ္ျပင္ေပၚရွိ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဟိုမွာသည္မွာေမွ်ာပါေနေသာ ေဗဒါအုပ္မ်ားလည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အိပ္တန္းျပန္ ငွက္ကေလးမ်ားကဲ႔သို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးသည္။ ထို႔ျပင္ လူ႕ဘ၀ဟာ လူ႕ဘ၀ပင္ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါေသးသည္။

ျမစ္တစ္ခု၏ ေက်ာေပၚတြင္ လူ႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကို ထမ္းပိုးထားသည္။ ထိုဘ၀မ်ားသည္ပင္ ျမစ္တစ္ခု၏ ဘ၀ျဖစ္ေနသည္။ လူတစ္ေယာက္စီတြင္ ေမြးဖြားလာကတည္းက လူအျဖစ္ရွင္သန္ရန္ အဂၤါရပ္မ်ားပါလာပါသည္။ ထိုသို႕ လူအျဖစ္ရွင္သန္ရန္ အရာမ်ားႏွင့္အတူ ဘ၀တစ္ခုပါတြဲပါလာပါသည္။ ထိုအရာသည္ ထိုသူ၏ ဘ၀ပင္ျဖစ္သည္။ သူ႕ဘ၀၏ အဆိုးအေကာင္းအက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ားကို သာမန္အားျဖင့္ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ ပတ္၀န္းက်င္က မ်ားစြာေဖာ္ေဆာင္ ေျပာင္းလဲေသာ္လည္း ၾကီးပ်င္း၍ လူလားေျမာက္လာေသာအခါ မိမိကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးေဖာ္ေဆာင္ ေျပာင္းလဲ လာရပါသည္။ ထိုသို႔ဖန္တီးလာေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္မ်ား (က်ားႏွင့္မ) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး (ဘ၀တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု) ေပါင္းစပ္ၾကသည္။ အိမ္ေထာင္ျပဳသည္ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ေခၚႏိုင္ပါသည္။ ထိုသို႔ေပါင္းရာတြင္ တစ္ႏွင့္တစ္ေပါင္းသည္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေပါင္းတစ္ႏွင့္ အႏုတ္တစ္ ေပါင္းသည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေပါင္းတစ္ အႏုတ္ ႏွစ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေပါင္းေတာ့ ေပါင္းၾကသည္။ ရလဒ္အေျဖမည္ေရြ႕မည္မွ်ကို စိတ္၀င္စားၾကသည့္ပံုမေပၚေခ်။ ေပါင္းအဆင္ေျပ၍ ဂဏာန္းအနည္းငယ္ ၫွိျပီး ေပါင္းျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေနလံုး၀ ၀င္သြားသည္။ ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးသဲကြဲစြာမျမင္ရေတာ့ပါ။ ေမွာင္သြားသည္ဟုမဆိုလိုပါ။ ေန႔ခင္းအလင္းေရာင္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ ညအလင္းေရာင္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္းကင္တြင္ ၾကယ္တစ္လံုး ထင္းထင္းၾကီး ေတာက္ေနသည္။ ထိုၾကယ္၏ အလင္းေရာင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မဟုတ္ေလာက္ပါ။ ဟုတ္ေကာင္းလည္း ဟုတ္ႏိုင္သည္။ သဘာ၀ည အလင္းေရာင္အျပင္ လူတို႔ဖန္တီးထားေသာ အလင္းထုတ္သည့္ အရာမ်ားမွလည္း အလင္းေရာင္တစ္ခ်က္ခ်က္ရသည္။ ရုတ္တရက္ ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္လံုးတည္းေသာ ၾကယ္ၾကီးအျပင္ ၾကယ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းကင္တြင္ ဖရုိဖရဲ ျပန္႔က်ဲေနသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာေတာ့ မဲမဲ သာျမင္ရသည္။ တိမ္ဖံုးေနျခင္း ျဖစ္မည္။ လူ႕ဘ၀တြင္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ၾကယ္မ်ားလို လင္းေန၍ တစ္ခ်ိဳ႕က တိမ္ဖံုးေနတက္သည္။

တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွ်ပ္စီးလက္သြားသည္။ ၾကည့္၍ပင္ေကာင္းေနေသးသည္။ မိုးရြာမွာေတာ့ စိုးရိမ္မိသည္။ ျမစ္၏ ေက်ာေပၚ ေလွ၏ ၀မ္းထဲတြင္ လူ႔ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာသည္ လူ႕ဘ၀မ်ားဆီသို႔ဦးတည္ေနၾကသည္။ ထိုဘ၀မ်ားထဲတြင္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ ၊ သူ ၊ ေယာက္ကၤ်ား ၊ မိန္းမ မ်ားပါေနႏိုင္သည္။

လူ႕ဘ၀တြင္ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ၾကယ္တစ္လံုးကဲ႔သို႔ အလင္းေရာင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုလူ႕ဘ၀မ်ားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အလင္းေရာင္လည္းပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အခ်စ္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့ ၾကယ္ေလးသည္ ေကာင္းကင္တြင္ လင္းေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ႏႈတ္မွ ကဗ်ာစာသားေလး တစ္ပိုဒ္ကိုတိုးတိုးေလး ရြတ္ေနမိသည္။

‘လွိဳင္းခတ္သံဂီတ... ခ်ိဳျမမပီျပင္၊ သည္ရင္မွာ ၾကယ္ျပာ..လျပာ.. ေကာင္းကင္ျပာ. ေရာင္လႊာျမဴးျပက္၊ လွ်ပ္လက္သလို အို.....လွလိုက္တာ’.. ကၽြန္ေတာ္၏ ကဗ်ာရြတ္သံေလးကို ၾကယ္ကေလး ၾကားမယ္မထင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခါ အခြင့္အေရးေလးမ်ား ရခဲ႔ရင္ေတာ႕ ၾကယ္ကေလး ၾကားေအာင္ ကဗ်ာေလး ရြတ္ျပခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုသိပ္ခ်စ္သည္။

အင္ဂ်င္သံ သဲ႔သဲ႔ေလးျပန္ၾကားလာရသည္။ စိတ္သည္ အေတြးမ်ားေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရာမွ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားမိလာသည္။ ဟိုးလွမ္းလွမ္းတြင္ မီးေရာင္ျပျပမ်ား ျမင္ေနရသည္။ မၾကာမီ ဆိပ္ကမ္သို႔ ကပ္ေတာ့မည္။ အင္ဂ်င္သံသည္ မွန္မွန္ပင္ ထြက္ေပၚေနသည္……..။

အမွတ္တရ……………..

ဖိုးသူေတာ္ ( ၁၉.၁၀.၂၀၀၉)

သုညနာရီႏွစ္ဆယ့္ငါးမိနစ္..

Photo source : by phoethutaw

Thursday, October 15, 2009

what's wrong my facebook ?





ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ္႔


တညေနလံုး Facebook သံုးေနတာ အေကာင္း၊ ညဘက္သန္းေခါင္ေလာက္မွ ဘာထျဖစ္လည္းမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေကာင့္ကို ေပးမ၀င္ေတာ့ဘူး။ အေပၚမွာျပထားတဲ႔ ပံုေတြအတိုင္းေပၚလာကုန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ဘေရာက္ဇာမ်ဳိးစံုေျပာင္းျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္၀င္တယ္။ ၀င္ရတဲ႔ အခါ ၀င္တယ္။ မရတဲ႔အခါ မရဘူး။ ကိုယ့္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ဘေရာက္ဇာေတြရဲ႕ နည္းပညာအမွားမ်ားလားလို႔ ေတြးမိျပီး ႏိုင္ငံျခားက မိတ္ေဆြကို လည္း ၀င္ခိုင္းျပီးၾကည့္တယ္။ ဒီမွာျဖစ္သလိုပဲျဖစ္ေနတယ္။ Friend List ကေပ်ာက္ျပီး သုညျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကပရိုဖိုင္ကို ၀င္ရတုန္းေလး ျမင္ရတာ။ Home ကို၀င္လိုက္ေတာ့ Friend List ေပ်ာက္ေနေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္ထားတဲ႔ events ေတြနဲ႔ Fans လုပ္ထားတဲ႔ဆီက events ေတြပဲတက္ေနတယ္။ သူငယ္ခ်င္းစာရင္းရွိလူမ်ား ရဲ႕ events ေတြလံုး၀ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ကြန္႔မန္႔ေလးေတြမွာ ေပၚေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ လင့္ကို ႏွိပ္ျပီး သူ႕ပရိုဖိုင္ကို သြား. ေရာက္မွ.. ကိုယ့္ ပရိုဖိုင္ကို ျပန္၀င္ေတာ့လည္း ျပန္ဟုတ္သြားတယ္။ အဲ႔ဒါေတြရဲ႕ စုစုေပါင္းၾကာခ်ိန္က ၄၅ မိနစ္ေလာက္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ Facebook ကို ဘန္းျပီလားဆိုျပီး ေက်ာ္ခြ၀င္ေတာ့လည္း အဲ႔လိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ခုေတာ့ ေရးရင္း လုပ္ရင္းနဲ႔ ေတာ့ ျပန္ရေနသလို။ ဘာေတြမ်ားလည္းကြယ္။ ဖိုးသူေတာ္ကို ရြာသူမ်ား ေႏွာက္ယွက္ေလေရာသလား။။


PS. ေျပာရင္းဆိုရင္းကို Home မွာ တျခားသူေတြရဲ႕ events ေတြေပ်ာက္ကုန္ျပန္ျပီး။ လည့္စားေလသလား မ်က္ႏွာစာအုပ္ရယ္။


ဖိုးသူေတာ္

၁၅.၁၀.၂၀၀၉

၃နာရီ ၅၂ မိနစ္။


Sunday, October 4, 2009

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ ခိုတြဲသီေနတဲ႔ ခ်စ္ျခင္း

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ ခိုတြဲသီေနတဲ႔ ခ်စ္ျခင္း.


ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ

အခ်စ္ဆိုတာေလး သီတန္းေနတယ္..


တံစျမိတ္ေအာက္မွာ

ေရစက္ ကေလးေတြ ခိုတြဲေနသလို

အခ်စ္ဆိုတာေလးေတြ ခိုေနတယ္

ထြက္က်တဲ႔ စကားလံုးတိုင္း

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ

အခ်စ္ဆိုတာ ေတြ ပါေနတယ္..


ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ခိုတြဲေနတဲ႔

အခ်စ္ စကားလံုး ေရစက္ေလးေတြက

တေပါက္ေပါက္ က်ေနတယ္

သက္တန္႕ေတြေပၚလို႔ မိုးေတြစဲသြားခ်ိန္ထိေပါ႔....


ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာခိုတြဲသိေနတဲ႔

ခ်စ္ျခင္းေရစက္ေတြ

ေလေတြတိုက္လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းကေန

ေအာက္ကို က်ကုန္ျပီ...

ဒါကို မသိတ႔ဲ သူေတြက

သြားရည္ တျမားျမား က်တယ္ထင္မယ္


ခု ေအာက္က်လုက်ခင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာ

သီတြဲခိုေနတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕

အေၾကာင္းေတြေျပာခ်င္လို႔ပါ..

မလုပ္ပါနဲ႔ ဒီလို ေလွာင္ေျပာင္မႈေလးေတာ့

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလး ေကြးရံုေလး

ျပံဳးသြားတယ္


အဲ႔ဒီ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ သီတြဲခိုေနတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြဟာ ..

ဟိုး.. စၾကာ၀ဠာ အေ၀းဆီက လြင့္စင္လာတဲ႔

ႏူးည့ံမႈေတြ အားလံုးရဲ႕ ကမ္းဆံုး..

တိက် ရုပ္နာမ္မရွိတဲ႔ ေမတၱာဆိုတာနဲ႔ ေပါင္းစံုမိျပီး

ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာထြက္ခဲ႔တာပါ


ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က တြဲခိုေနတဲ႔

ခ်စ္ျခင္းေရစက္ငယ္ဟာ

လြင့္စင္လာတဲ႔ ေမတၱာနဲ႔ေပါင္းျပီး

သံေယာစဥ္ျဖစ္ေစမဲ႔ နားစည္ရဲ႕

အာရံုေၾကာကို ရိုက္ခက္ေစျပီးမွ

ငါ႔ရင္ထဲက ခ်စ္ျခင္းေတြကို ထုတ္ျပခဲ႔တာပါ...


ဒီခ်စ္ျခင္း ေရစက္ကေလးရဲ႕ အဆံုး..

နားစည္ရဲ႕ အေၾကာထံုး..

ႏွလံုးသားရဲ႕ ေသြးေၾကာ..

ဦးေႏွာက္ရဲ႕ အာရံုခံအဂၤါ

ဒါေတြ ေပါင္းစံုျပီးမွ ခ်စ္ျခင္းကိုလက္ခံ တုန္႔ျပန္မႈေတာ့ ေပးပါ..

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလး ေကြးရံု ၿပံဳးသြားတယ္.

အခ်စ္ေရေပါက္ေလး တစ္စက္က်သြားတယ္.

ၾကယ္ကေလး လက္ခနဲ႔ တစ္ခ်က္ျဖစ္ျပီး..

ပန္းတစ္ပြင့္ အစြမ္းကုန္ပြင့္လိုက္တယ္.

ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလး လႈပ္သြားတယ္.

ခ်စ္တယ္….။

ဖိုးသူေတာ္

၄.၁၀.၂၀၀၉

၃ နာရီ ၁၅ မိနစ္..။ ။

Photo Source : Internet

Thursday, October 1, 2009

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အႏုပညာ


ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အႏုပညာ


အႏုပညာဆိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ မ်ားစြာမနီးကပ္သလို မ်ားစြာလည္း မေ၀းကြာပါ။ အေၾကာင္းမူ ကၽြန္ေတာ္သည္ စာအုပ္စာေပမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္။ ကဗ်ာမ်ား၊စကားေျပအေရးမ်ား၊အက္ေဆးမ်ား၊ ၀တၳဴတို ရွည္မ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ႏိုင္ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ တျခားေသာ ဖန္တီးမႈ အႏုပညာမ်ား အစရွိသည္တို႔ ကို သေဘာက်သည္။ ဒါကိုပဲ အႏုပညာႏွင့္ မေ၀းဟု ေျပာ၍ရသည္။ တနည္းဆိုျပန္ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အႏုပညာရွင္လို႕ ေျပာလို႕ရသူမ်ားလို အႏုပညာဖန္တီးမႈ အားနည္းသည္။ ကဗ်ာဆိုလွ်င္လည္း ခံစားခ်က္သက္သက္မ်ားကို စကားလံုးနည္းစြာႏွင့္သာ ဖန္တီးႏိုင္သည္။ စကားလံုးၾကြယ္၀စြာ နိမိတ္ပံုမ်ားစြာ ျဖင့္ မဖန္တီးတက္ပါ။ ထိုသို႕ခံစားခ်က္ကိုပင္ အႏုပညာေျမာက္စြာ ဖန္တီးထားေသာ ကဗ်ာမ်ား စာမ်ားကို မ်ားစြာႏွစ္သက္သည္။ ၀တၳဴဆန္ဆန္ဆိုလ်င္ စိတ္ကူးထဲမွာပင္ ဇာတ္အိမ္ေလးေဆာက္မိသေလာက္ပဲ ရွိသည္။ စာရြက္ေပၚ ခ်၍ပင္ မေရးမိေခ်။


လူတို႔သည္ မိမိတို႔လက္ခံႏိုင္သေလာက္ကိုပင္ လက္ခံႏိုင္သည္။ ထိုထက္ပို၍ လက္ခံလိုလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း လက္ခံမိလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ဟုယူဆပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဒါေလးႏွင့္ပင္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲေတာ့မည္ မည္သို႔မွ် အသစ္ကို ဖန္တီးေတာ့မည္ မဟုတ္ဟုေျပာလိုရင္း မဟုတ္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အႏုပညာေျမာက္ျခင္း အႏုပညာျဖင့္ ေနထိုင္ျခင္း အစရွိသည္တို႔ကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးရန္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မပိုင္ႏိုင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုကဲ႔သို႕ အစရွိေသာ စကားလံုးမ်ားကို ေသခ်ာ နားမလည္၍ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုကဲ႔သို႕ျပဳမႈေနထိုင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မည္ကဲ႔သို႔ ေနထိုင္ပါသနည္းဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြစြာ ေနထိုင္ပါသည္။


အႏုပညာျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း သူမ်ားကို အႏုပညာရွင္ အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ တနည္း သူလုပ္တက္ေသာ အလုပ္ သူ႕ဘ၀အတြက္ လုပ္သင့္ေသာ အႏုပညာအလုပ္ကို လုပ္ေနေသာသူမ်ားဟု လည္းေကာင္း ျမင္ပါသည္။ ထိုသို႕ျမင္ျခင္းမွာ သာမန္ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သာမန္ထက္ပို၍ တနည္းေျပာဆိုလွ်င္ အႏုပညာ ေျမာက္စြာ ေနထိုင္၍ အႏုပညာမွ အႏုပညာဟု၍ မ်က္စိမိတ္ေအာ္မည့္သူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဆိုႏိုင္ရန္ စကားလံုးမရွိပါ။ မေျပာဆိုတက္ပါ။ အႏုပညာသည္ ဖန္တီးမႈလည္း ပါသလို အႏုပညာရွင္၏ စိတ္သႏၱာန္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ကြန္႔ျမဴးလာေသာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ၾကားခံမီဒီယံ တစ္ခု အသံုးျပဳ၍ ေဖာ္ထုတ္ျပသျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏုပညာရွင္၏ ဖန္တီးမႈအားႏွင့္ စိတ္သႏၱာန္ကြန္႔ျမဳးမႈေပၚမူတည္၍ မ်ားစြာ ကြဲျပားႏိုင္ပါသည္။ စိတ္သႏၱာန္မွ ဆိုေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ လုပ္၍ယူထားေသာ အရာမ်ားႏွင့္ ေပါင္းဖက္မည္ဟု ထင္ပါသည္။


ထိုျပင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သို႕ေသာသူမ်ားကို အႏုပညာရွင္ မည္သို႔သူမ်ားကေတာ့ အႏုပညာရွင္ မဟုတ္ဟူ၍ ေသခ်ာစြာ မခြဲျခားႏိုင္ေသးပါ။ စာေရးဆရာကို အႏုပညာရွင္ဟုေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ စာေရးတိုင္ အႏုပညာရွင္ ျဖစ္မည္ဟု ေျပာဆိုျခင္းသာျဖစ္ပါမည္။ ဆိုလိုသည္မွာ စာေရးရာတြင္ ရသစာေပ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ရသစာေပ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္။ သမိုင္း ၊ ဇီ၀ေဗဒ ၊ မႏုႆေဗဒ၊ ဘူမိေဗဒ ၊ ဥပေဒ၊ စီးပြားေရး ၊ေဆးပညာ ၊ နည္းပညာ အစရွိေသာ ပညာရပ္ဆိုင္ရာမ်ား ေရးသား လွ်င္လည္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေရးသားေသာသူမ်ားကို အႏုပညာရွင္ဟု ေခၚ၍ရမည္ မဟုတ္ဟုထင္ပါသည္။ ပန္းခ်ီဆရာသည္ အႏုပညာရွင္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီဇိုင္းဆရာသည္လည္း အႏုပညာရွင္ ျဖစ္ေပေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကားနံပါတ္ေရးျခင္း၊ ဆိုင္ခန္း အိမ္ခန္းမ်ား ဆိုင္းဘုဒ္ ေရးသားသူသည္ အႏုပညာ ရွင္ဟု ေျပာ၍ရမည္မဟုတ္ပါ။ တနည္းဆိုေသာ္ ဖန္တီးမႈႏွင့္ စိတ္သႏၱာန္မွကြန္႔ျမဴးမႈကို အရင္းခံ၍ လုပ္ေဆာင္တက္၊ေဖာ္ျပတက္ေသာ သူမ်ားကို အႏုပညာရွင္ ဟု ေျပာ၍ရမည္ထင္ပါသည္။


ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘ၀တြင္ အႏုပညာရွင္ဟု ေျပာ၍ရေသာ တနည္း အႏုပညာလုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးေၾကာင္းျပဳ ေသာသူမ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ မေပါင္းဘူးပါ။ အဆိုေတာ္၊ စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ အစရွိသျဖင့္ သာမန္သိကၽြမ္းသူ မ်ားသာ ရွိေသာေၾကာင့္ အႏုပညာရွင္ဟု ေျပာဆိုလို႔ရမည္သူမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ဘ၀ေနထိုင္ပံုကို ေသခ်ာမသိပါ။ သာမန္အခ်ိန္တြင္ သာမန္သာေနထိုင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ အႏုပညာအလုပ္လုပ္ေနေသာအခ်ိန္ အႏုပညာ ဇ်န္၀င္စားေနေသာ အခ်ိန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ သာမန္ထက္ပိုမည္ဟု ထင္ပါသည္။


ကဗ်ာမ်ား၊ ပန္းခ်ီမ်ား၊ စာမ်ားကို ဖတ္ရႈ႕ၾကည္ရႈ႕ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ႏိုင္မႈ ကၽြန္ေတာ္ျမင္သြားေသာ အျမင္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ခံႏိုင္မႈႏွင့္သာ ကၽြန္ေတာ္တိုင္းတာပါသည္။ ဖန္တီးထားေသာ အႏုပညာရွင္ ေပးခ်င္ေသာ ျပခ်င္ေသာ ေျပာခ်င္ေသာ အရာကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္အဆင္ေျပသလိုသာ ရႏိုင္ပါသည္။ အတင္းအက်ပ္ၾကီး လုပ္၍မရေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ တနည္းဆိုေသာ သာမန္လူခ်က္ခ်င္းသိႏိုင္ေသာ ကိစၥမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံ၍ မရ မသိဘူးဆိုလွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၏ အသိဥာဏ္တိမ္မႈသာ ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါပဲႏွင့္ ေကာင္းပါသည္၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ဘယ္လို ဘယ္ပံုဆိုသည္ကို မေျပာဆိုတက္ပါ။ ေျပာဆိုမည္ဆိုလွ်င္လည္း ျမင္းထိန္းငတာလို ငျဖီးသာျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။


ကၽြန္ေတာ္သည္ အႏုပညာ ဂီတ ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္လည္း အနည္းေတာ့ သူမ်ားထက္စာလွ်င္ ေ၀းကြာပါလိမ္မည္။ ဂီတကို မခံစားတက္လို႔ေတာ့ ဟုတ္လိမ္႔မည္ မဟုတ္ပါ။ ဂီတ ဆိုသည္ကို တိရစၦာန္မ်ားပင္ ခံစားႏိုင္စြမ္းရွိမည္ဟုထင္ပါသည္။ တနည္းဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆူညံေပါက္ကြဲလြယ္ေသာ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ သဟဇာတ ျဖစ္ေသာသူ မဟုတ္ပါ။ ေအးစက္စက္ဆိုလွ်င္လည္း သည္းခံကာနားေထာင္ႏိုင္စြမ္းေတာ့ ရွိပါသည္။ သာမန္ရိုက္ခ်က္မ်ားႏွင့္သာ တီးေသာ ဂီတမ်ားႏွင့္ ဖန္တီးမႈမ်ားႏွင့္ ပိုမို၍ သဟဇာတ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုျပင္လူတို႔ တီးခက္ေသာ အႏုပညာပစၥည္းမ်ားမွ ထြက္ေသာ အသံမ်ားကို မ်ားစြာသေဘာက်ပါသည္။ ေလ့လာမႈအားနည္း၍ လူတီးခက္ေသာ မ်ားစြာေသာ အႏုပညာပစၥည္းမ်ားကို နားမေထာင္ဘူးေသာ္လည္း နားေထာင္ဘူးသမွ် ဗံု၊ ပတၱလား၊ ေစာင္းမွ စ၍ မဒလင္၊ ဂစ္တာ ၊ တေယာ၊ စႏၷယား ႏွင့္ တီး၀ိုင္းသံမ်ားထိ ႏွစ္သက္ပါသည္။ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္ေနျပီဆိုလွ်င္ေတာ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရသာ လက္ခံႏိုင္စြမ္းရွိျပီး သာမန္ဆိုလွ်င္ေတာ့ လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။


အထက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ တသီးပုဂၢိဳလ သိျမင္မႈသက္သက္သာျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာ အႏုပညာ အလုပ္ျဖင့္ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈျပဳေနသူမ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ားကို ေျပာဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံစဥ္းစားမိသည္မ်ားကို ေရးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အႏုပညာမွာ အနီးၾကီး မဟုတ္သလို မေ၀းေသးသည္ဟု ေျပာလို႔ရပါသည္။


ဖိုးသူေတာ္

၀၁.၁၀.၀၉

၂နာရီ ၄၉ မိနစ္။

photo source : Internet